Аграгарадок Солы Смаргонскага раёна знаходзіцца за 150 км ад Мінска. Маляўнічая і спакойная вёска менш за ўсё асацыюецца з крыміналам. Але менавіта тут у ноч з 11 на 12 чэрвеня адбылося страшнае забойства — мясцовы жыхар зарэзаў траіх аднавяскоўцаў.
«Крышка яму, карацей кажучы», — абмяркоўваюць навіну мужыкі ў краме. «Пажыццёвае дадуць?» — удакладняе той, што маладзейшы. «Якое пажыццёвае? — адказвае пажылы і прыкладвае палец да скроні. — Каюк яму, я табе кажу».
12 чэрвеня ў дзве гадзіны ночы ў міліцыю паступіў званок. 38-гадовая мясцовая жыхарка распавяла, што яе муж забіў трох чалавек, а таксама прычыніў цялесныя пашкоджанні ёй самой.
Трагедыя адбылася ў доме па вуліцы Рачная. Гэтую частку вёскі называюць «Рыбгас» — побач возера і вытворчасць. Калісьці цагляныя дамкі выдзялялі супрацоўнікам. У адным з іх і жыла сям'я загінулага.
Па паведамленнях СК, верагоднай прычынай канфлікту стала рэўнасць. Але хто стаў завадатарам скандалу?
«Ён купіў ёй сукенку, а яна пайшла да каханка»
Сям'ю загінулых у вёсцы характарызуюць коратка — выпівалі рэгулярна, але праблем суседзям не прыносілі. Ад дзеянняў зламысніка загінулі 35-гадовы Сяргей, яго 62-гадовы бацька і 47-гадовая сужыцелька бацькі.
«Гэтая сям'я апошні тыдзень не прасыхала, — кажа сусед загінуўшых. — Віно цягалі сеткамі з крамы, па некалькі разоў на дзень».
Гаспадар дома быў на пенсіі, сужыцелька, па словах мясцовых, нідзе не працавала, а сын нядаўна вызваліўся з калоніі.
«Сяргей раней у Ашмянах жыў, але потым развёўся і прыехаў да бацькі, — працягвае сусед. — За што сядзеў, дакладна не скажу. Але за кратамі ён быў».
У здзяйсненні забойства падазраюць 33-гадовага мясцовага жыхара Уладзіміра.
«Ён тыдзень як прыехаў з заробкаў у Расіі, — кажа мужчына, які быў знаёмы з ім. — Малады мужык, працавіты, але выпіць, вядома, любіў. Яны апошнія дні кожны дзень гасілі».
«Валодзя родам з Магілёўшчыны, — успамінае яшчэ адзін сусед. — Перавёз маці сюды, пакой для яе здымаў. Які ён чалавек? Як і ўсё. Не сказаць, што там валяўся. Але выпіць любіў».
«Валодзя не мясцовы, але тут ажаніўся і маці сюды перавёз. Жонка яго, Саша, працавала ў школе. Вось праз яе і пачаўся ўвесь сыр-бор», — распавядаюць мясцовыя.
Уладзімір, па іх словах, два месяцы быў на заробках у Расіі.
«Круціўся тут, як мог, а потым паехаў у Піцер на рыбу, — адзначае сусед, які добра ведаў Уладзіміра. — Два месяцы там прабыў. Вярнуўся, пасынку купіў касцюм на выпускны, жонцы — сукенку. А яна пайшла на іншы «выпускны», да каханка».
«Ён жа іх разам заспеў»
Мясцовыя ў адзін голас кажуць: прычынай канфлікту стала рэўнасць.
«Ды не проста рэўнасць, ён жа іх разам заспеў! — кажа сусед. — Калі гэта ўсё здарылася, ён стаяў пад акном. Ледзь не пачак цыгарэт выкурыў. Бачыў увесь гэты працэс. Спачатку ён забіў палюбоўніка, а потым бацьку і яго сужыцельку, як сведак. Яны там усё п'яныя былі. Калі б хацеў, ён бы і жонку зарэзаў, але яе ён толькі падрапаў злёгку і сказаў, каб яна з ім дадому пайшла. Валодзя яшчэ вяртаўся да таго дома па яе рэчы, а яна ўжо ў гэты час выклікала міліцыю. Узялі яго, калі ён ужо вярнуўся да сябе дадому».
У доме, дзе Уладзімір жыў з жонкай Аляксандрай, зачыненыя дзверы. На расцягнутай вяроўцы акуратна развешаны мужчынскія рэчы, на заднім двары брэша сабака, але з людзей ніхто не адгукаецца.
«У нас так ціха і спакойна тут, — кажа мужчына з суседняга дома. — Я нават не мог падумаць, што такое можа здарыцца. Я ж вечарам яго бачыў, размаўлялі. У нас каналізацыю забіла, разам чысцілі. А потым высвятляецца, што ён такое нарабіў».
Аднавяскоўцы кажуць, што ніколі і падумаць не маглі, што іх сусед Валодзя здольны на такое страшнае злачынства. Агрэсіўным ён ніколі не быў, заўсёды гатовы быў дапамагчы па гаспадарцы, ні з кім асабліва не канфліктаваў.
«Я ў суботу ўвечары бачыў яго, — успамінае сусед Уладзіміра. — Падаецца, выглядаў ён няважна. Я нават думаў, можа, паклікаць яго ў лазню. Але потым закруціўся. Самі разумееце, дзеці, унукі. Што да такога дойдзе, вядома, не падазраваў».
«Дарвін ёсць Дарвін, — па-філасофску разважае знаёмы Уладзіміра. — Бацька Сяргея калісьці забраў сабе жонку ў суседа, праз тры дамы. Ну, і сын, выходзіць, паступіў таксама. Трэба ж мазгі мець! Валодзя з камандзіроўкі вярнуўся, грошы прывёз, парадак навёў, тут жа без яго завалена ўсё было. А яны такое зладзілі! Па вёсцы бабы ходзяць, кажуць Сашы: на табе чатыры смерці. Валодзю ж, зразумела, вышку дадуць».
«Агрэсіўныя не быў, але выпіць любіў»
Зрэшты, тут ніхто Уладзіміра не ідэалізуе — і выпіць, кажуць, мог, і канфлікты з жонкай вырашаць не ўмеў.
«Гады тры яны ўсяго пражылі, — кажа мясцовы жыхар. — Быццам бы нават разыходзіцца хацелі, але бацька Сашы сказаў: маўляў, не спяшайцеся. А вось яно як выйшла».
Пытаем у мясцовых, ці бывалі раней у Солах такія сур'ёзныя канфлікты.
«Наогул у нас спакойна, але п'юць з кожным годам усё больш. І ў асноўным — маладыя. А калі п'яныя, потым ужо не разбярэш, хто мае рацыю, хто вінаваты. Ад Валодзі, напрыклад, ніхто такога не чакаў».
Следства па крымінальнай справе працягваецца. Калі віна Уладзіміра будзе даказаная, яму пагражае суровае пакаранне — аж да смяротнага пакарання. Вядома, што раней мужчына судзімы не быў.
