Памятны знак у гонар дзіцячага пісьменніка Васіля Віткі, адкрыты на днях у новым раёне Слуцка. Фота: Slutsk-Gorod.by
Цімох Крысько, так насамрэч завуць пісьменніка, нарадзіўся ў 1911 годзе на Случчыне, у вёсцы Еўлічы. Вітка быў першым рэдактарам дзіцячага часопіса «Вясёлка», дзе шмат друкаваў былых ахвяраў сталінскіх рэпрэсій: Шушкевіча, Дубоўку, Пальчэўскага, Грахоўскага. Ён сам у 1937 годзе знаходзіўся на валасок ад затрымання, нават быў выключаны з камсамолу.
Васіль Вітка. Фота: Нацыянальная бібліятэка Беларусі
На першых прэзідэнцкіх выбарах галасаваў за Станіслава Шушкевіча і радаваўся развалу савецкай імперыі. Паводле ягонай унучкі, культуролага Юліі Чарняўскай, да рэферэндуму 1995 года аб змяненні нацыянальнай сімволікі, ініцыяванага Лукашэнкам, Васіль Вітка напісаў верш, пасля якога яго перасталі друкаваць, а пасля смерці, пра якую дзяржаўнае тэлебачанне не абмовілася ні словам, на могілках не знайшлі месца для яго пахавання.
Але на радзіме памяць пісьменніка ўсё ж ушанавалі. Так, у 2017 годзе ў гонар знакамітага ўраджэнца была названая вуліца ў паўночнай частцы горада, якая цяпер актыўна забудоўваецца жылымі дамамі. У 2018 годзе супрацоўнікі аддзела адукацыі Слуцкага райвыканкама і раённай бібліятэкі пасадзілі каля школы № 11 дрэвы, паклаўшы пачатак скверу, які неафіцыйна завецца ў гонар пісьменніка-земляка.
Чыноўнікі на адкрыцці памятнага знака Васілю Вітку. Фота: «Слуцкі край»
Менавіта тут у мінулую пятніцу пры ўдзеле кіраўніцтва раёна і прадстаўнікоў Упраўлення капітальнага будаўніцтва ўрачыста быў адкрыты вялікі валун з мармуровай шыльдай, на якой змешчаны першыя чатыры радкі верша «Случчына» і подпіс Васіля Віткі:
«Ёсць на зямлі такі куток,
З якім навек я злучаны,
Адкуль ступіў свой першы крок —
Мая радзіма — Случчына».
Мармуровая шыльда на памятным знаку. Фота: «Слуцкі край»
І вось у гэты подпіс і закралася памылка друку: з імя знікла літара «л», праз што атрымалася «Васіь Вітка».
Адзін з жыхароў горада звярнуўся ў Слуцкі райвыканкам, каб удакладніць, чаму імя пісьменніка напісанае з памылкай і ці плануюць яе выпраўляць.
«Гэта ягоны подпіс. Так ён падпісваў свае вершы. Таму, выбачайце, аўтар ужо нябожчык, выпраўляць нічога не будзем. Мы менавіта так і рабілі, каб быў росчырк, яго арыгінальны графалагічны подпіс. (…) Гэта яшчэ не завершаны варыянт. Вы звярнулі ўвагу, што такі падарунак быў да Дня будаўніка. Будзем яго надалей удасканальваць», — адказалі ў аддзеле ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі мясцовага райвыканкама.
Сапраўдны подпіс Васіля Віткі (1964 г.) і «подпіс» з памылкай на памятным знаку, набраны шрыфтам Mistral.
Але параўнаўшы подпіс на шыльдзе з аўтографамі ў дароўных подпісах, якія Вітка ўласнаручна пакідаў на аркушах сваіх кніг, выявілася, што яму ён не належыць.
Подпіс на памятным знаку выкананы насамрэч з выкарыстаннем распаўсюджанага шрыфту Mistral, які імітуе рукапісны тэкст. Шрыфт быў распрацаваны ў 1953 годзе французскім дызайнерам Ражэ Экскафонам (Roger Excoffon) на аснове ўласнага почырку, а не Віткі.
Шрыфт «Mistral». Фота: Wikimedia Commons
Такім чынам атрымліваецца, што мясцовыя ўлады не хочуць прызнаваць нават такую дробязь, як памылку друку, і замест таго, каб хутка яе выправіць, выдумляюць небыліцы.
Гэта ўжо не першы прыклад непісьменнасці на беларускіх помніках. У маі гэтага года на ідэалагічным знаку на гары Дзяржынскай аўтары дапусцілі адразу дзве памылкі ў пяці словах.
«Наша Нiва» — крыніца якаснай інфармацыі і бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ «НН»Чытайце таксама:
Новы знак на гары Дзяржынскай мае дзве памылкі ў пяці словах
