Не рэкамендую ляцець праз Мінск. Масква — Мінск лічыцца ўнутраным рэйсам, Мінск — Тбілісі ўжо міжнародным, таму мытны кантроль праходзіце ў Мінску.
А памежнікі там непрыязныя, ды яшчэ з комплексам «малодшага брата», лезуць «прамацаць» кашалёк. Сам аэрапорт больш нагадвае сельскі клуб — няма эскалатараў і кандыцыянавання. У мяне было поўнае адчуванне, што патрапіў у Савецкі Саюз. Усё яшчэ пагаршалася ліпеньскай спякотай. З мэтай эканоміі часу лепш за ўсё праз Ерэван.
Прыбыўшы ў аэрапорт Тбілісі, адразу ацэньваеш якасць абслугоўвання. Ніякіх чэргаў. Больш за ўсё часу сыходзіць на запаўненне анкеты (прыклад запаўнення можна знайсці на століках). Адразу даюць візу на 3 месяцы. Каштуе, наколькі памятаю, 60 лары (1 даляр прыкладна 2 лары, манеты — тэтры).
Жыць лепш у гатэлі, калі ў вас няма знаёмых. У мяне быў другі варыянт, таму пра гатэлі нічога не магу сказаць.
Наконт насельніцтва.
Яно прыязнае, прынамсі, памяркоўнае — мінулі тыя часы, каліУлічыце, што моладзь (па-расійску. Па парады лепш звяртацца да больш старэйшых.па-расійску на вуліцы лепш было не размаўляць.
Невысокі ўзровень жыцця (як паказчык — 90% прыватных аўтамабіляў
Як мне патлумачылі, свой бізнэс мець небяспечна: адбяруць або задушыць падатковая. Лепш пайсці працаваць наёмным работнікам, скажам, у банк. Там высокія зарплаты. На маё пытанне: «А як жа жывуць астатнія?», адказ аказаўся простым — дапамога сваякоў
Яшчэ адзін момант: грузіны вельмі палітызаваныя, асабліва мужчыны.
Першае ж пытанне — як расійцы ставяцца да грузінаў. Палітычныя тэмы лепш карэктна абыходзіць. Не здзіўляйцеся, калі на вуліцы мужчыны будуць вас пільна крытычна разглядаць —
Наконт паглядзець — стандартны набор для турыстаў: уключае праспект Руставелі ды Стары горад з сернымі лазнямі. Вядома, ёсць яшчэ шмат іншых месцаў. Рэкамендую пабадзяцца па старых вулках пачатку ХХ стагоддзя, падняцца наверх ад плошчы Свабоды ці таго ж праспекта Руставелі. Будзе магчымасць — з’ездзіце непадалёк ад Тбілісі ў старую сталіцу Грузіі Мцхета.
Мабільная сувязь — роўмінг, як здагадваецеся, каштуе дорага. У мяне бралі прыкладна 50 рас. руб. за хвіліну. У тым ліку і за ўваходныя. Можна купіць сімкі мясцовага аператара.
Па горадзе перасоўвацца прасцей за ўсё на маршрутках, іх шмат, але трэба ведаць патрэбны нумар.
Звярніце ўвагу, аплата праезду — пры выхадзе, часцей за ўсё 50 тэтры. Яшчэ больш прыватных таксовак, яны недарагія, але можа трапіцца такія развалюха, што нават не захочацца сесці.
З ежай ніякіх праблем, заўсёды можна паесці смачна і танна. У Тбілісі нават ваду можна піць
Вельмі раю пайсці на вуліцу Шардэна і прылеглую тэрыторыю.
Там шмат кавярняў, мастацкіх галерэй, заходніх турыстаў і выдатная жывая музыка. Я праходзіў міма, але затрымаўся на паўгадзіны — такі добры быў джаз. Тамсама можна прыдбаць сувеніры. Асабіста мяне ўразілі ўпрыгожанні з перагародкавай эмалі, але каштуе дорага — ад 50 даляраў. Сувеніры яшчэ можна купіць на праспекце Руставелі, насупраць будынка оперы. Там жа недалёка ў дворыку вельмі прыемная кавярня Prospero’s books (спадзяюся, яна яшчэ засталася). Як можна здагадацца па назве, гэта не зусім кавярня, там прадаюцца кнігі на замежных мовах і некаторыя сувеніры, але на мой густ там найлепшая кава.
Калі цікавіць шопінг, трэба ўлічыць, што заходнія брэнды ў Тбілісі каштуюць танней, чым у Маскве.
Напрыклад, джынсы Levis з улікам невялікай зніжкі мне абышліся ў 60 даляраў. Я іх купляў на вуліцы Пекіна. Таксама варта звярнуць увагу на абутак мясцовай вытворчасці — ён недарагі, з натуральнай скуры і добрай якасці.
Віно на вываз лепш купляць марачнае — напрыклад, Askanеli.
Толькі не забудзьцеся спакаваць у багаж. На расійскай мытні ў вас не будзе ніякіх праблем, калі вядома вы ўсім (асабліва ў пагонах) не будзеце гаварыць, што ў вас у багажы.
На Каляды Тбілісі вельмі прыгожа ўпрыгожваюць на заходні манер. Не здзіўляйцеся, калі Новы год будзе без снегу. Абавязкова паспрабуйце навагоднія прысмакі — чурчхелы і газінакі (казінакі).
Поспехаў вам і будзьце асцярожныя. Не забывайце, што Расія і Грузія — розныя краіны з рознымі культурамі і звычаямі. Што іх аб’ядноўвае, дык гэта праваслаўе і
