Амстэрдам — горад ровараў, турыстаў, рэстаранаў ды «кофі-шопаў», дзе вольна прадаецца «трава».
Музэй ван Гога ў стылі hi-tech плюс заля для малых і дарослых: з фанэрным макетам кабылы, запрэжанай у сапраўдную фурманку пачатку ХХ ст. На сьценах выявы жывёл і апошняя карціна ван Гога «Чарада груганоў над полем пшаніцы». Дзеці бегаюць са сшыткамі, замалёўваюць, у дынаміках гукі дзікіх жывёл з афрыканскай саваны, экспазыцыя з хірургічнымі прыладамі вэтэрынараў XVIII—XIX ст.
Я быў у Амстэрдаме ўдзельнікам выставы, прысьвечанай 50-годзьдзю World Press Photo — найбуйнейшай арганізацыі фотажурналістаў. Здымкі розных фарматаў
як адлюстраваньне часу: фотарэпартаж з СССР Анры Карцье-Брэсона клясычным фарматам 30x40 см, здымак урагану «Катрын» 3x4 см, зроблены мабільным тэлефонам, фатаграфіі турмы «Абу-Грэйб» з манітора кішэннага кампутара…
А поруч, на плоце мэтрабудоўлі, — партрэты звычайных амстэрдамцаў з подпісам: «Гэта мая ўсьмешка».
Фіранак няма нідзе. У мяне таксама. І нікому ня прыйдзе у галаву глядзець, як ядуць увечары галяндзкія сем’і, як пераапранаюцца геі, як бізнэсоўцы працуюць за ноўтбукамі. Сустракаю на лесьвіцы — безь сьвятла, шырынёю ў паўмэтра — «суседку». Яна чакае сваю пасію, прыгожую жанчыну. Мяне папярэдзілі: тут жывуць трансвэстыты.
Галоўны пляц ператвораны ў газон. Там гуляюць у валейбол, ляжаць і чытаюць, выгульваюць сабак. Па-над усім — вялікі надпіс: «I AMsterdam» — «Амстэрдам — гэта я».
Тэкст і фота Андрэй Лянкевіч
Фота глядзіце ў папяровай і pdf-вэрсіі газэты
