Дзесяць гадоў таму будучы навуковы супрацоўнік Бергенскага ўніверсітэта ў Нарвегіі прыехаў у Беларусь і зразумеў, «што беларускую культуру і сітуацыю ў краіне нельга зразумець без беларускай мовы». З тых часоў ён шукае ў беларускай рысы роднай нарвежскай, а веды выкарыстоўвае ў межах праекта аб вывучэнні ўплыву лічбавых тэхналогій на развіццё ўсходнеславянскіх моваў.
Я прыехаў у Мінск, каб вывучаць расійскую мову. І доўга думаў, што валодання расійскай дастаткова, каб разумець Беларусь. Але з цягам часу зразумеў, што беларускую культуру і сітуацыю ў краіне нельга зразумець без беларускай мовы. Таму ў 2002 годзе вырашыў, што трэба вывучаць і беларускую.
У час навучання ў БДАТУ па абмене студэнтамі мне пашэнціла, бо я меў магчымасць адзін займацца з выкладчыцай, і мы змаглі выбраць аптымальную хуткасць заняткаў.
Самае складанае было ў адсутнасці (на той час, цяпер, здаецца, ужо ёсць) падручнікаў для замежнікаў, якія захацелі вывучаць беларускую. Бо замежнікам, відавочна, складана вучыцца па тых самых падручніках, па якіх вучацца беларусы. Таксама спачатку было складана знайсці беларусаў, якія хацелі размаўляць са мной
Я бываю у Беларусі кожны год. Беларускамоўныя беларусы ахвотна размаўляюць са мной. Але іх няшмат, таму часта даводзіцца пераходзіць на расійскую.
Цяпер я чытаю
Беларуская мова мне падабаецца за тое, што засталася блізкай да гутарковай мовы і дыялектаў. У гэтым плане беларуская падобная да маёй роднай мовы, нарвежскай. Мне вельмі падабаецца слова «смак», бо яно ёсць і ў нарвежскай мове. І мае тое самае значэнне, што і ў беларускай.
Мае парады замежным студэнтам: слухайце беларускую музыку, напрыклад, N.
