Нас не сустрэнуць ніколі нябёсы.
Мы пацячэм з вышыні шэрых гмахаў —
цалкам жывыя, светлавалосыя,
белыя вязні нязвыклага страху.
Быццам дажджынкі ў калюжынах нафты,
створым дзяржаву сапраўдных каханкаў.
Хай пазайздросцяць нам Хлоя і Дафніс,
нават спірытус у бацькавай шклянцы.
Нас не заўважаць сівыя пачвары,
мы абмінем па чарзе габінеты,
каб павыцягваць мільёны сакрэтаў,
у неба даслаць запаветныя мары.
(Прызначэнне, 1992)
Каментары