Чарговы раз едучы ў Вільню цераз Ашмяну, згадваю анэкдатычны выпадак паўгадовай даўніны.
Аўтобус там стаіць звычайна хвілін 15. Дай, думаю, зайду ў шклянку-кавярню, глыну кубачак гарачага напою.
Між тым у партаманэце толькі 50-тысячная купюра. Выбачайце, кажу кабеце-гаспадыні, драбнейшых няма.
А ў яе прыймач працуе: песьні, тое-сёе... І раптам адтуль маім голасам гучыць прыкладна такая тырада:
— Расейскія алігархі, назапасіўшы вялікія капіталы, ласа глядзяць на беларускую ўласнасьць…
Цётачка аслупянела: што за прыколы?
Я і сам не адразу зразумеў. Потым скеміў: гэта ж хваля "Радыё Рацыя"! Напярэдадні адтуль мне тэлефанавалі, бралі нейкі камэнтар датычна наступстваў "газавай вайны" з Расеяй.
Шчыра кажучы, датуль я сябе ні разу ў этэры "РР" ня чуў. Да Менску хваля амаль што не дабівае, дый часу няма за ёй ганяцца. Відаць, гэта ўлічваюць і кіраўнікі "РР", разьвіваючы апошнім часам свой сайт.
Факт тое, што Заходнюю Беларусь незалежнае радыёперадаваньне ахоплівае значна лепей. Пытаньне, аднак, у якасьці кантэнту ды ступені цікаўнасьці публікі да альтэрнатыўных крыніцаў. Гэтая цікаўнасьць, дарэчы, прыкметна падвысілася менавіта ў выніку нафтагазавай вайны.
Зацьверджаны днямі ў Варшаве спадарожнікавы тэлеканал "Белсат" патэнцыйна мае немалую аўдыторыю. Але наколькі патрапіць у яблычак ягоная канцэпцыя? Увогуле вакол прынцыпаў працы незалежных мэдыяў на беларускую аўдыторыю даўно ламаюцца дзіды. Змагаюцца, умоўна кажучы, "рэвалюцыйны" і "адукацыйны" (ці, калі хочаце, культурніцкі) падыходы. Выглядае на тое, што польскае кіраўніцтва "Белсату" схіляецца да другога. Што, у сваю чаргу, выклікае ў каго-кольвек з экспэртаў слаба прыхаваны скепсіс: маўляў, калі "Белсат" застанецца на ўзроўні "культуралягічнага каналу для прасунутых беларусаў", вялікай папулярнасьці чакаць ня варта.
Пажывем — пабачым:)
