Ты — пан зямлі,
я — пан свайго сумленьня,
і нада мною ты не валадар,
бо за табою крыўда пойдзе ценем
і будзе мсьціць разбураны алтар.
Дык ты дрыжы сярод уласных стражаў,
каб зьняць віну, шукай у сэрцы слоў.
А я пайду, і нехта ціха скажа:
— Вунь чалавек дарогаю пайшоў.
Паведамляю адрас, на які буду рада атрымліваць і ў новым годзе «Нашу Ніву». Грошы перакажу. Трымаймася!
0
0
0
0
0
0