Яны налівалі на потных рэйвах у 90-я. Лічыліся бар-фэйсамі культавага «Рэактара». Некалькі пакаленняў менскіх тусоўшчыкаў азартна пілі з іх лёгкіх рук, імкліва прасаджваючы бацькоўскія грошы. 38-гадовыя браты-блізнюкі Саша і Сяргей Кусенкі дакладна ведаюць пра нас болей за нас саміх. Прынамсі, яны ўсё памятаюць. Легендарныя і неразлучныя бармены клуба Re:Public упершыню расказваюць пра сябе і цвярозы падыход да жыцця — эксклюзіўна для 34mag.net.
*Мы выраслі ў прыватным сектары ў раёне Камвольнага камбіната. Падчас перабудовы гэтыя дамы знеслі, але ж усім раздалі кватэры.
*У дзяцінстве мы ўдзельнічалі ў духавым аркестры ДК «Камвольшчык». Спачатку проста стаялі ў першых шэрагах з барабанамі — потым перайшлі на альт-валторны і нават заваёўвалі нейкія ўзнагароды. Таму нам добра чуваць, калі падчас канцэрту музыкі фальшывяць.
*Дзяўчат не бралі вучыцца на афіцыянтак. Калі мы пайшлі ў кулінарнае ПТВ, гэтая прафесія лічылася мужчынскай і нас вельмі сур’ёзна рыхтавалі. Бывала, прыходзіў адміністратар, які калісьці абслугоўваў Брэжнева, усіх строіў у лінейку і пачынаў правяраць: хто забыўся на расчоску, у каго пінжак не такі, як трэба… Некаторыя аднагрупнікі пасля заканчэння адкрывалі свае элітныя рэстараны, некаторыя — шынамантажы. Шмат хто памер ад алкагалізму — прафесійная хвароба.
*У 1992 годзе мы пайшлі афіцыянтамі ў рэстаран «Манхэтан» (цяперашні клуб «Юла»). Гэта было вельмі прэстыжнае месца, куды траплялі толькі праз пэўныя сувязі. З тых часоў мы ніколі не працавалі паасобку.
*У 90-я бізнес вёўся па-іншаму. У той час яшчэ існаваў рэкет, а ў людзей было шмат шалёных грошай. Літоўцы, расіяне, цыганы — яны вельмі шчодра адпачывалі і пакідалі шмат «на чай». Вядома, і мы ў той час былі больш прывабнымі хлопцамі.
*У краме «Матрошка» на Камароўцы па талонах прадавалі піва «Белы мядзведзь». Купляючы яго, ты адчуваў сябе вельмі заможным чалавекам.
*У «Рэактары» прайшла палова жыцця. Хоць пра яго і хадзілі чуткі, як пра наркаманскі клуб, але там увесь час быў «біток». У гэты час мы заспелі нейкі пераходны перыяд у жыцці нашай моладзі. Цяпер у «Рэпабліку» людзі з таго часу нас пазнаюць і жартуюць: «У цябе ж яйцы сівыя, а ты ўсё яшчэ працуеш». Дарэчы тады пілі тое самае: у залежнасці ад гаманца. Адзінае, калі чалавек прыходзіў у клуб, ён у 70% прыходзіў з грашыма. Цяпер — гэта 20%. Магчыма, мы былі маладзейшыя, але здавалася, што ў «Рэактар» хадзіла больш сталая, больш адказная публіка.
Працяг гісторыі чытайце па гэтай спасылцы.
