3 ліпеня, калі ўся сталіца святкавала, ля ўвахода ў Батанічны сад на акардэоне граў хлопчык. Але гэта не звычайны вулічны музыка: побач з ім быў размешчаны плакат, які паведамляў, што ён збірае грошы на лячэнне хворай сястрычцы. Побач раздаваў улёткі лістоўкі высокі цёмнавалосы мужчына — Зміцер, тата хворай на ДЦП Лілі.
Бацькі расказалі, што нарадзілася Ліля звычайным дзіцём, і ў першыя месяцы ніякіх праблем не было заўважана. А праз некалькі месяцаў пачалі з’яўляцца неўралагічныя адхіленні, да якіх дактары ставіліся няўважліва, і ў год развілася тыповая карціна для ДЦП. Далей пачалося лячэнне.
«Мы доўга спрабавалі лячыць яе ў Беларусі, — расказаў тата Лілі. — Але дзесьці ў 1,5 года быў вынайдзены яшчэ і сутаргавы сіндром. А сутаргі па пратаколах нашай медыцыны — супрацьпаказанне для рэабілітацыі. І ёй прызначалі толькі супрацьсутаргавае лячэнне, якога відавочна мала. Акрамя таго, яно прыгнятае псіхіку і не дазваляе развіваць дзіця інтэлектуальна, тармозіць некаторыя фізіялагічныя працэсы».
Ліля некалькі разоў трапляла ў бальніцуЯны пачалі шукаць варыянты, у прыватнасці, знайшлі Інстытут Глена Домэна, якія ўжо больш 60 год займаецца такімі цяжкімі захворваннямі.з-за знясілення, яна не магла есці, не магла глытаць. І пасля, у рэшце рэшт бацькі зразумелі, што звычайная медыцына бездамапожная.
Гэта вельмі цяжкая тэрапія ў сэнсе тэхналогіі. Напрыклад, супрацьсутаргавыя маскі трэба рабіць 60 раз на дзень, каб быў эфект. Ні ў адным шпіталі, ні ў адным рэабілітацыйным цэнтры гэтага рабіць не будуць. Дадуць таблеткі, а наступствы там нікога не хвалююць
«Вось ляжачае дзіця, якое само не жуе, не размаўляе, дрэнна спіць, — апісвае сітуацыю Зміцер. — А з прызначэнняў у нас толькі сонечныя ванны, вітаміны, масаж і гімнастыка хвіліны дзве. Па той методыцы, якой мы карыстаемся, фізічныя заняткі складаюць прыкладна 4 гадзіны ў дзень. Усе працэдуры ж займаюць 8–10 гадзін. Штодзень. Без перапынкаў і выходных».
Зараз Лілі значна лепш. За паўгода хатняга лячэння атрымалася адмовіцца ад супрацьсутаргавых прэпаратаў.
«Зразумела, гэта вельмі цяжка фінансава. Я знайшоў у сабе смеласць выйсці на людзі і папрасіць. Я ўпэўнены, што тысячы людзей, якія сядзяць дома, не змогуць гэта пераадолець, я сам не мог пераадолець. Я быў прадпрымальнікам, цягнуў усё гэта на сабе, усё гэтае лячэнне, спецыялістаў, абсталяванне.
Але з цягам часу, калі сілы сканчваюцца, калі спіш па 2–3 гадзіны за ноч, прычым не цалкам, а па частках, разумееш, што прасцей кінуць. Мы фактычна жывем на грошы, якія зможам сабраць, і пражываем свае накапленні без асаблівай перспектывы. Мы імкнёмся аблегчыць яе стан, праз
У ідэале, з цягам часу Ліля навучыцца хадзіць, бацькі спадзяюцца, што яна зможа вывучыць некалькі моў, таму што такія дзеці вельмі хутка навучаюцца. Прагнозы залежаць ад таго, колькі атрымаецца ў гэтую справу укласці высілкаў і грошай.Таму бацькі Лілі займаюцца зборам, друкуюць аб’явы, стварылі сайт, сёння ўпершыню выйшлі на вуліцу. Зміцер прызнаецца, што яму проста было цікава, як людзі адрэагуюць. Сумы невялікія, але з сотні чалавек, якім ён раздае лістоўкі, можа, 2–3 адмаўляюцца ўзяць.
Тата Лілі кажа, што спраўляцца вельмі цяжка. У іх яшчэ двое старэйшых дзяцей. Канечне, яны атрымліваюць менш увагі, таму што, у асноўным, усе сілы накіраваныя на Лілю.Але старэйшыя дзеці ставяцца да сітуацыі з паразуменнем і імкнуцца дапамагчы сястрычцы. Сёння ў парк прыйшоў старэйшы сын, ён вучыцца граць на акардэоне, ходзіць на каратэ, няблага вучыцца ў школе, у 4 класе.
«Ведаеце, чужыя людзі часам нават лепш дапамагаюць, — прызнаецца Зміцер. — Таму што яны не прымаюць гэта блізка да сэрца. Да нас заходзяць людзі, каб дапамагчы з працэдурамі, але мы ўсё яшчэ шукаем добраахвотных, бо не заўсёды спраўляемся самі. Валанцёр прыйшоў, добрасумленна выканаў сваю працу і сышоў. Сваякі ж вельмі блізка прымаюць да сэрца ўсё гэта, не могуць усё гэта ўпусціць у сябе. Нам таксама было цяжка спачатку ўсё гэта праз сябе прапусціць. Пасля ўжо прызвычаіліся.
Усё залежыць ад чалавека. Я ведаю людзей, якія гэтым не займаюцца. І такіх людзей большасць. Я думаю, гэта проста асабістая якасць. Я не магу кінуць змагацца, бо гэта — мая дачка, гэта роднае».
Калі Вы жадаеце дапамагчы сям’і Цімашковых, калі ласка, звяжыцеся з бацькамі Лілі:
+375296688888 Зміцер
+375296515708 Вольга
Email:
Skype: lilkahelp
Па спасылцы змешчаныя неабходныя рэквізіты.
