Дэсантнік: «Гэта сцяг нашай радзімы. Я за яго служыў»
Як прайшоў Дзень ВДВ у Мінску на Нямізе.
Дэсантнік у вайсковай форме з бел-чырвона-белым сцягам. Качок, які падымае 350 кг. Жанчына, у якой загінулі абодва сыны-дэсантнікі…
Мы пераканаліся, што
2 жніўня — гэта не толькі Дзень п’яных маладзёнаў у цяльняшках, што плёскаюцца ў фантанах.
Адзначаць Дзень дэсантніка можна па-рознаму. Адны ўскладаюць кветкі на Востраве слёз у памяць пра воінаў-інтэрнацыяналістаў, а затым працягваюць святкаванне ў кавярнях.
Іншыя ж гасяць гарэліцу адразу на парапеце Свіслачы, хоць пільныя праваахоўнікі іх за гэта ганяюць. Нярэдка ў такіх выпадках здараюцца сутычкі.
Глядзіце відэарэпартаж з Дня ВДВ у Мінску на Нямізе:
Аксана Рудовіч, Ірына Арахоўская
Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна?
Пішыце рэдактару «Нашай Нівы» ў ТГ