Быў некалі такі дзяржаўны літаратурны часопіс — «Першацвет», створаны на пачатку 90‑ых у якасьці дадатку да «Чырвонай зьмены». А ва Ўкраіне быў і ёсьць часопіс «Четвер» — недзяржаўны, але сугучны з дзяржаўным пазытыўным смакаваньнем маладой літаратуры. Часопіс Беларускага калегіюма «Паміж» існуе ў міжрэчышчы менскага літаратурнага жыцьця. 5 верасьня адбылася прэзэнтацыя шостага нумара «Паміж» — бадай, самага «зорнага» па складзе.
Стан «паміж» — увогуле стан няўдзячны: гэта стан пошуку, а знайсьці можна і ня тое. Гадоў колькі таму першыя навучэнцы аддзяленьня філязофіі & літаратуры БК, пашыраючы палятывізм гэтай навучальнай установы, вынайшлі назоў часопіса, каб пераказаць гэтым кароткім слоўным сымболем стан інтэлектуяльнага падмурку свайго пакаленьня. Пакаленьня, што пасьпела ў цывілізаваных умовах скончыць «коласаўскі» ліцэй, надыхацца ўведзенай у статус дзяржаўнасьці беларушчынай, закараскацца ў гурбы сьвежых кніжак, выдадзеных на роднай мове — і паступова асэнсаваць скон эпохі беларускай разьняволенасьці. Для тагачасных стваральнікаў творчага інкубатара — цяпер культуроляга Алі Сідаровіч, паэткі Марыі Барадзіной, перакладчыцы Тацяны Урублеўскай, празаіка Элы Кулеш — ставалася натуральным знаходзіць сябе сярод абрынутых на маладыя галовы спадчыны «Тутэйшых», эмігранцкай літаратуры, новатвораў «Бум‑Бам‑Літа», прынесенай выкладчыкамі ЭГУ заходняй філязофіяй ды дыскурсамі Акудовіча з Бабковым.
Цяперашнія навучэнцы БК ды аўтары часопіса «Паміж» — гэта іншы сьвет. Гэта пакаленьне, брутальнасьць рэчаіснасьці якога робіць другаснымі кніжныя каштоўнасьці, а з колішняй палітры арыентыраў пакідае найзначнейшыя. Пакаленьне, да якога заходняя культура наблізілася так шчыльна, што жаданьне перакладаць мацнейшае за жаданьне прамаўляць сваё. Ня дзіва, што на старонках нумара гучаць галасы Трумэна Капотэ ды Ані Самон, у прысутнасьці якіх ужо згаворанымі падаюцца натуральныя беларускія рэфлексіі. Дый сам Беларускі Калегіюм цяпер, як з’ява, апынуўся на тэрыторыі паміж — паміж упарадкаванай некалі сістэмай нацыянальных каштоўнасьцяў, якая для маладых інтэлектуалаў маральна састарэла, ды звычайным жыцьцём краіны, што ўпрыгожыла існаваньне гэтых самых маладых інтэлектуалаў лёгкім вэлюмам білінгвізму. Цяперашнія навучэнцы БК прыходзяць у прастору паміж са звычайнага побытавага жыцьця, у якім большасьць кніжак чытаецца па‑расейску, а музыка слухаецца пераважна па‑ангельску. Ды прастора паміж стае зрэалізаванай прагай альбо аддаць належнае беларушчыне, альбо пашукаць свае кропкі ўзаемадачыненьня зь ёй. Часам адно на пляцоўцы паміж і магчыма пакінуць свае творы, вырабленыя па‑беларуску.
Прзэнтацыя шостага нумару часопіса «Паміж» адбылася на беразе возера Драздах, пад восеньскім сонейкам, пачаўшыся прамовай філёзафа Пётры Рудкоўскага, імпэтным чытаньнем новых вершаў Андрэем Хадановічам, Глебам Лабадзенкам, Вікай Трэнас ды сьпевамі Тацяны Беланогай, а скончылася пэрфомансам ад пана Скіргайлы ды спажываньнем ля вогнішча ўлюбёнага калегіюмаўскага харчу — піва з сасіскамі.
Знайсьці шосты нумар часопіса «Паміж» можна на выставе Сядзібы БНФ, у галерэі «Падземка», кнігарні «Веды», а таксама на гарадзкіх кніжных кірмашах.
