9 снежня прайшла прэзентацыя друкаванай версіі кнігі «108 дзён і начэй, праведзеных у засценках КДБ», куды старшыня Аб’яднанай грамадзянскай партыі быў пасаджаны пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года.
Кніга ўяўляе сабой своеасаблівы дзённік з архіўнымі фотаздымкамі, дзе кожны дзень апісвацца з новага раздзелу. Пачынаецца яна з 20 снежня 2010 года, сканчваецца — 6 красавіка 2011, калі Лябедзьку выпусцілі пад падпіску аб нявыяздзе.
Гэтая кніга — адна з наіменаваных на прэмію імя Францішка Аляхновіча, якую заснавалі радыё «Свабода» і беларускі ПЭН-цэнтр. Такой прэміяй ўзнагароджваюць лепшы літаратурны твор, напісаны ў месцах зняволення.
«Праз тыдзень у «амерыканцы» мне сказалі, што я схільны да таго, каб збегчы, — узгадвае Лябедзька. — І таму ўключылі пэўныя працэдуры. Жадання ў мяне такога не было, казалі, што былі такія спробы, але няўдалыя. Як правіла, палітычныя вязні не ўцякаюць, уцякаюць злачынцы. А палітвязні глядзяць у вочы тым, каго можна назваць карнікамі».
Жонка палітыка Святлана Лябедзька выказала пажаданне, каб больш такіх кніг на гэтую тэму ў Беларусі ніколі не з’яўлялася. «Гэта праўда вельмі цяжка, і не зусім хочацца нават узгадваць тыя падзеі».
«Першая думка ў мяне была: ну, праз дзень-два выйду. Прыйшлося затрымацца даўжэй, і тое, з чым я там сутыкнуўся, было для мяне нечаканасцю. Да «амерыканкі» я лічыў, што прайшоў праз усё, і здзівіць мяне нічым немагчыма».
Таксама Лябедзька зазначыў, што спадзяецца з цягам часу ўбачыць на месцы «амерыканкі» адмысловы музей. На яго думку, там, як і ў адным з берлінскіх музеяў, былыя палітвязні могуць быць у якасці экскурсаводаў. «Я асабіста гатовы правесці па гэтых камерах, усё распавесці».
