Сябра аргкамітэта Беларускай хрысціянскай дэмакратыі, ветэрынар Аляксей Цюлькоў расказаў пра чатыры гады дэпутацтва ў Асіповіцкім райсавеце.
«Наша Ніва»: Вы задаволеныя тым, што пабылі дэпутатам?
Аляксей Цюлькоў: Які-ніякі жыццёвы досвед. Шчыра кажучы, не так многа атрымалася зрабіць. Безумоўна, ёсць і задавальненне, і расчараванне.
«НН»: Раскажыце.
АЦ: Найбольшая справа, якую мне ўдалося зрабіць, — гэта абараніць разам з выбарцамі зялёную зону. Ішла перапланіроўка двароў, і цеплатраса мусіла легчы праз тую тэрыторыю, дзе мясцовыя жыхары самастойна высаджвалі дрэвы. Яны сталі выступаць супраць, і мне, як дэпутату, удалося дабіцца таго, што трубы паклалі праз іншае месца, хоць гэта і было фінансава нявыгадна, бо давялося ўздымаць асфальт. Калі б я быў адзін, то наўрад ці б у мяне гэта атрымалася зрабіць. Калі я толькі стаў дэпутатам, то пастанавіў, што буду рабіць усё не «дзеля людзей», а «разам з людзьмі». Было прыемна і радасна, што тады ўсё ўдалося.
«НН»: А расчараванні?
АЦ: Цяжкасцяў вельмі шмат, але мне неяк не хоча засяроджвацца на іх. У нашых людзей вельмі вялікае нявер’е ў свае сілы, яны думаюць, што ні на што не здатныя, нічога не могуць змяніць. Але гэта зусім не так. Усё ў іхніх сілах.
«НН»: А як Вам увогуле атрымалася стаць дэпутатам?
АЦ: Бо я жыў у той акрузе. Выбарцы — гэта мае суседзі. Тыя людзі, праблемы якіх я ведаю, жыву імі. Фальсіфікаваць вынікі на той акрузе проста не мела сэнсу, бо настолькі відавочнай была мая падтрымка. Супернікі ж, у тым ліку кандыдат ад улады, былі не з гэтага раёна. Выбарцы іх менш ведалі. Хаця абсалютна не чакаў, што стану дэпутатам, хоць і ведаў, што перамагу на гэтым участку.
«НН»: Ці вялікі ўплыў у дэпутатаў мясцовых саветаў?
АЦ: Уплыў самога дэпутата не як чалавека, а як дзяржаўнага дзеяча блізкі да мікраскапічнага, да арыфметычнай пагрэшнасці. Чаму я ўдзельнічаў? Бо гэта дае магчымасць кансалідаваць вакол сябе здаровыя сілы, дзейнічаць у рамках прававога поля. На вялікі жаль, у нашай краіне часта іншай такой магчымасці не здараецца.
«НН»: Што б Вы параілі палітычным партыям і актывістам: удзельнічаць у выбарах ці не?
АЦ: У мяне тут неадназначная пазіцыя. Справа ў тым, што палітычным партыям, мабыць, патрэбна быць прынцыповымі ў адстойванні сваіх пазіцый і поглядаў. Што тычыцца нізавых актывістаў, то ўсё залежыць ад іх асабістых амбіцый. Калі адчуваюць, што нешта могуць змяніць — так, дзеля «галачкі» — не.
«НН»: А самі паўторна балатавацца збіраецеся?
АЦ: На жаль, не. Справа ў тым, што зусім нядаўна я памяняў месца жыхарства. Яшчэ кепска ведаю новых суседзяў, каб рызыкаваць удзельнічаць у выбарах.
