Юрый Данілачкін і яго маці Наталля распавялі By.tribuna.com аб дапамозе Бога пры змене грамадзянства, чарадзействе беларускай гарэлкі, недаездах да фінішу і пра тое, чаму ў Беларусі трэба развіваць горныя лыжы, а не хакей.
— Вы пабывалі на прыёме ў прэзідэнта. Якія ўражанні?
Юрый: Пахлопалі, паслухалі прамову Аляксандра Рыгоравіча. Усё было ўрачыста і афіцыйна. Гэта выдатна.
— Якім вам падаўся кіраўнік дзяржавы?
Наталля: Я заплакала.
— У якім моманце?
Н.: Мне спадабалася яго прамова. Здалося, што ён казаў наогул без падрыхтоўкі, вельмі шчыра. Ведаеце, я ж сканірую людзей, бачу іх аўру знутры.
— Што ўбачылі?
Н.: Аляксандр Рыгоравіч вельмі любіць спорт. Гэта дакладна. Таму я і праслязілася. Убачыла ў ім адзінага альфа-самца, які можа мне дапамагчы. Зараз ніхто, акрамя мяне, не верыць у горныя лыжы. Ніхто не верыць, што Юра або Маша Шканава могуць выйграць. Я іх усіх наскрозь бачу — бо размаўляючы, у вочы гляджу.
— Лукашэнка паверыць, думаеце?
Н.: Так! Ён верыць нават у гэтых нікчэмных хакеістаў. Думае, яны могуць выйграць за ўсіх у свеце. А яны, аказваецца, не могуць. Але прэзідэнт усё роўна верыць. Таму тое, што ён казаў, мяне шакавала і парадавала. Я зараўла, чаго за сабой ужо даўно не ўзгадаю. Нават калі Юра зваліўся ў Сочы, стаяла перад экранам і толькі лаялася. А тут … прарвала! Выдатна, што я прыйшла і пачула. Па тэлевізары зусім па-іншаму ўспрымаецца.
Юрый Данілачкін на Алімпіядзе ў Сочы ў хуткасным спуску вылецеў з трасы, а ў супергіганце фінішаваў 38-м.
