Журналіста газеты «Новы час» Дзмітрыя Галко, які вандруе па Усходняй Украіне, у захопленым сепаратыстамі Славянску затрымалі ўзброеныя людзі. Дзмітры Галко паведаміў «Нашай Ніве» акалічнасці справы:
«Я знаходжуся ў Славянску разам з двума журналістамі-фрылансерамі: французам і італьянцам. Спачатку ўсё было ціха: мы нават заходзілі за барыкады.
Аднак потым мы вырашылі патрапіць у пасяленне цыганоў, бо няпярэдадні пачулі пра цыганскія пагромы.
Раптам да нас падышлі ўзброеныя людзі ў камуфляжы і балаклавах і затрымалі нас. Узброеныя яны былі вельмі дзіўна: у аднаго з іх было штосьці накшталт сярэднявечнага мушкета.
Гэтыя людзі сталі высвятляць, хто мы такія і што нам трэба. Па тэлефоне яны доўга размаўлялі з кімсьці з камандавання. У выніку нас траіх запіхалі на задняе сядзенне аўтамабіля і адвезлі на «трэці блокпост».
Там нас сустрэлі людзі не з рагаткамі і мушкетамі, а ў бронекамізэльках і з аўтаматамі Калашнікава.
На нашыя пытанні яны сказалі, што зброю ім выдалі ў «часовае карыстанне». На блокпосце ў нас забралі камеры і таксама пачалі высвятляць асобы. Адзін з «зялёных чалавечкаў» дзеля жарту накіраваў на нас аўтамат. Такія ў іх жарты.
Потым доўга размаўлялі па тэлефоне і сказалі, што неўзабаве прыедуць людзі, якія «мусяць вырашыць наш лёс». Людзей гэтых мы так і не сустрэлі, аднак нас адпусцілі. Мы зноў пайшлі на мост. У якасці «пропуску» мы зрабілі фатаздымкі сябе разам з узброенымі мужчынамі з «трэцяга блокпаста», аднак фота не дапамагло і нас зноў спынілі, ужо ў іншым месцы.
Нам сказалі, што калі мы хочам хадзіць і здымаць, мы павінны звярнуцца па акрэдытацыю ў захоплены гарсавет. Аданак мой французскі калега патлумачыў, што гэта безсэнсоўна: за некалькі дзён да гэтага ён спрабаваў узяць гэтую акрэдытацыю, але нават не здолеў патрапіць у будынак гарадской рады.
Увогуле, абстаноўка ў Славянску напружаная. Паўсюль бронетэхніка пад расійскімі сцягамі. Камандзір гэтай калоны сказаў мне: «Гэта тэхніка для штурму Кіева».
Аднойчы мяне спыніў «зялёны чалавечак» і з гонарам паказваў яшчэ савецкі пашпарт, дзе ў графе «нацыянальнасць» у яго было пазнана «рускі».
Таму я пакуль вырашыў вярнуцца ў Данецк. Мабыць, вярнуся сюды пазней».
