Оперны рэжысёр Юрый Аляксандраў не хавае сваёй грамадзянскай пазіцыі: «Мы Крым адстаялі, ён наш, і мы нікому яго не аддадзім».
Сваё стаўленне да крымскіх падзей Юрый Аляксандраў вырашыў выказаць праз спектакль. Спачатку яго планавалася паказаць на Палацавай або на Краснай плошчы.
У сцэнарыі гэтага праекта была прапісана роля для Уладзіміра Пуціна. «У кульмінацыі павінен быў выйсці Уладзімір Уладзіміравіч, расказаць пра сваю пазіцыю, адказаць на пытанні, якія мы яму зададзім», – прызнаваўся Аляксандраў.
Але чыноўнікі не спяшаліся з дазволам. Дый Пуцін не знайшоў часу.
Таму прэм’еру перанеслі на сцэну тэатра «Санктъ-Петербургъ Опера», які ўзначальвае рэжысёр. Вырашылася і пытанне з Пуціным.
«Быў уведзены персанаж, прататып Уладзіміра Уладзіміравіча, якога гуляе артыст Мікіта Захараў, па сваім тэмпераменце вельмі падобны да прэзідэнта», – кажа Аляксандраў.
У якасці асновы для оперы «Крым» Аляксандраў узяў твор «Севастопальцы». Яго аўтар, лаўрэат Сталінскай прэміі Мар’ян Коваль у свой час адзначыўся удзелам у цкаванні Шастаковіча.
У оперы тры часткі. У першай падзеі разгортаюцца ў сярэдзіне ХІХ стагоддзя, падчас Крымскай вайны. Другая прысвечана падзеям Другой сусветнай. Дзеянне трэцяй часткі адбываецца ў наш час.
Прататып Пуціна кажа пра адну з еўрапейскіх краін, якая прэтэндуе на Крым: «Но зверь коварен, ненасытен, зол. И мощь его, томясь в забвенье, крепла. Огнем он борется за дьявольский престол, желая превратить живое в горстку пепла».
Раптам пачынаюцца стрэлы. На сцэну выбягаюць дзеці, якія абдымаюць «Пуціна» і просяць яго аб ратаванні.
Галоўны герой выцірае ёй слёзы і звяртаецца да гледачоў, якія ўвасабляюць жыхароў Крыма.
Каб не губляць час на дыскусію, абмеркаванне адбываецца ў форме рэферэндуму (тым больш, жанр спектакля пазначаны як опера-мітынг): «Народа нежданная беда нам разрывает душу…». Мікрафон накіраваны ў бок аўдыторыі, якая хорам крычыць – «Да!».
Наступнае пытанне: «Хто можа забараніць родную мову?». «Яна нашая святыня…?» – запытвае «Пуцін» – і чуе станоўчы адказ. А вось «ответ заокеанским гостям», зразумела, іншы – «нет!».
Пасля чарнаморскія маракі праспяваюць арыю, дзе будуць радкі «народный гнев обрушим на врага, пришли домой мы навсегда!». А ў фінале хор звернецца на героя, які ўвасабляе Пуціна: «Вазьміце нас з сабой!». Што ж яшчэ яму застаецца зрабіць?