Вітаю шаноўнае спадарства! Хачу з Вамі падзяліцца навінай ад Джона Кунстадтэра, ён даслаў ліст аб сваёй выставе. Мяркую, што Вашай газеце будзе цікава гэта. На каляровым здымку — Д.К., ён быў зроблены пад час сумеснай вандроўкі ў Крамяніцу.
З павагай, Уладзіслаў Мігдалёнак
У гэтай выставы дзве крыніцы натхненьня.
Першая крыніца – творчасць еўрапейскага паэта Рыгора Барадуліна (1935-2014), народнага паэта Беларусі. Я меў гонар быць з ім знаёмым, і выстава названая паводле яго верша «Неруш», хваласьпева мове беларусаў.
Другая крыніца – глыбокая пашана да такіх людзей, пра якіх Хрыстос гаварыў: «Вы – соль зямлі… Вы - сьвятлo сьвету».
Гэтае натхненьне вядзе мяне ў фатаграфічнае падарожжа па трох сьцежках.
Першая - занатоўка беларускага брэвіярыя - кола году і хронікі новага нараджэньня веры – як праявы і прычыны адметнага беларускага асьвятленьня, адметнага беларускага водару глебы і адметнага беларускага пачуцьця повязі з радзімай.
Другая – спроба адлюстраваць глыбокую, нязломную і, зноў жа, адметную і неад’емную еўрапейскасьць беларускай культуры, беларускай сутнасьці. Незьлічоную колькасьць разоў я быў сьведкам таго, што сэрца беларускай нацыі б’ецца ў кожным малым, нават у немаўляці, што мова нацыі сьпявае ў кожным жэсьце і кожнай усьмешцы, што беларусы сьціпла і непахісна спраўджваюць словы Максіма Багдановіча:
«Так рупная пчала ўмее ў соты мёд сабраць і з горкіх кветак».
Я буду шчасьлівы, калі глядач ўбачыць і пачуе адбітак гэтых мелодый, гэтых рытмаў, гэтай руплівасьці ў працах экспазіцыі.
Трэцяя сьцежка, спадзяюся, вядзе мяне да глыбейшага разуменьня повязі лёсаў нашай нацыі і нацыі беларускай. Мы не былі б амэрыканцамі, калі б не лёсавызначальная дапамога Тадэвуша Касьцюшкі. Мы заўсёды шануем Касьцюшку як паляка, а ён, народжаны ў Мерачоўшчыне, у сэрцы заходніх беларускіх земляў, ёсьць сынам беларускай глебы.
Калі разважаць шырэй, трэба прыгадаць, што гонар нашай нацыі ў тым, што мы ўсьведамляем сябе як нацыя простага чалавека. Кожны, хто вырас на Чыкагшчыне, як я, ці ў Пітсбургу, Кліўлендзе ці любым іншым горадзе сэрца Амэрыкі, ведае, як простыя беларусы і прадстаўнікі іншых нацый, што існавалі пад імперскім уціскам ў тым жа рэгіёне, – палякі, літоўцы, украінцы і многія іншыя – прайшлі свой цяжкі шлях да Амэрыкі, як гэтыя годныя і працавітыя людзі сталі часткай нашай нацыі, як яны будавалі нашу нацыю, як яны адыгралі неад'емную ролю ў вызначэньні, кім мы ёсьць і чаму.
Разглядаючы твары на гэтых фатаграфіях, па вялікім рахунку мы глядзім на саміх сябе.
