Вы сустракалі гэтую жанчыну? Гэта Аляксандра Баярына, архітэктарка. У яе можна вучыцца і густу, і смеласці. Таму серыю гутарак пра тое, як апранацца правільна, мы адкрываем з яе.
«Беларусы апрануюцца ўмеюць, — упэўненая Аляксандра Баярына. — Але стыль патрабуе часу і ўвагі. Нам жа няма калі! Большасць у горадзе апранута выпадкова, і прыгожым іх вобраз назваць складана. Ці ўзяць, напрыклад, свецкія мерапрыемствы. То недарэчна, то занадта эратычна апранутыя людзі. А вось моладзь добра апранаецца, адразу хочацца ўсіх стылёвых сфатаграфаваць».
НН: Якое адзенне ты сама любіш?
АБ: Люблю такое, што не камячыцца і не пэцкаецца. Яшчэ люблю, калі рэчы сябруюць. Вось, напрыклад, акуляры гэтыя купіла ў Мілане. Сумку ў Галандыі – убачыла яе і была ўпэўнена, што яна падыдзе да акуляраў. 100% трапіла. А завушніцы мне мая сястра падарыла, бо таксама калі ўбачыла іх, была ўпэўнена, што яны падыдуць. Яна таксама архітэктарка. Але насіць трэба не ўсё разам, спачатку сумку з завушніцамі, а наступным разам сумку з акулярамі.
Асобная гісторыя для мяне — сустрэча з шэрай сукенкай, тканіна якой добра трымае форму. Такая асалода ствараць кожны дзень новы камплект з ёй. Тут я нічога новага не адкрываю, на фоне шэрага можна разгарнуць сотні каляровых гісторый, але ж як прыемна быць актыўным удзельнікам падобнай гульні. Прывяду толькі тры прыклады вобразаў: на шпацыр, на заняткі да студэнтаў, у тэатр.
НН: Дзе ў сваю чаргу ты апранаешся?
АБ: Вопыт падказвае, што паўсюль. Маю ўсялякія нагавіцы, раменьчыкі і касцюмы ад «Макс-Мара» і «Эскада», класічную сумку «Шанэль» і пластыкавую сумку «Фурла», яшчэ шмат з розных фірмовых крамаў. Паралельна спакойна купляю розныя а-ля брэнды, пашытыя ў Турцыі ці, наогул, невядома дзе. Маю рэчы з сэкандаў. Усё гэта ператусоўваю паміж сабой.
НН: А ці набываеш рэчы беларускіх дызайнераў?
АБ: Яшчэ як набываю! І з задавальненнем замаўляла б сукенкі пад канкрэтныя мерапрыемствы, адкрыцці і святы.
НН: Як ты лічаш, ці дапамагаюць брэнды выглядаць больш стылёва?
АБ: Некаторыя думаюць, калі накупляеш толькі дарагіх брэндаў, то у цябе з’явіцца стыль і шык. Бязглуздзіца. Паглядзіце на людзей, якія выходзяць з дарагіх аўто і заходзяць у прэстыжныя рэстараны. На іх адны брэнды. І шафы дома запоўненыя толькі брэндавым адзеннем. А выглядаюць ці недарэчна, ці занадта эратычна. Іх ратуе толькі пакупка адразу некалькіх рэчаў аднаго брэнда, якія дызайнер праектаваў як ансамбль. А стыль – гэта мажлівасць сабраць свой ансамбль з рэчаў зусім розных вытворцаў.
НН: Ці ўплывае выгляд на камунікацыю?
АБ: Рэдка бывае, каб выгляд, паводзіны, позірк, змест сказаных словаў не гарманіравалі з паводзінамі чалавека ў далейшым. Калі быць уважлівым, можна па дробязях пры размове скласці псіхалагічны партрэт асобы і прагназаваць яе паводзіны ў перспектыве.
НН: На твой погляд, якія дробязі ў гардэробе жанчыны робяць яе сапраўды раскошнай?
АБ: Аксэсуары. Ці іх адсутнасць. Але каб адсутнасць была бачная.
Акрамя таго, думаю, што гэта характарыстыка ўзросту. Маладая дзяўчына не можа быць раскошнай, яна можа быць неверагоднай, нават самай прыўкраснай ў свеце, але да раскошнай ей яшчэ ісці і ісці.
А больш за ўсё шаную сілуэт. Выразны і дасканалы сілуэт – найвышэйшая візуальная асалода.
НН: Без чаго, напрыклад, ты не можаш абысціся?
АБ: Без выбару не магу абысціся. Калі няма чаго апрануць у варыянтах, такое адчуванне, што свет абрынуўся.
НН: А ёсць яшчэ страхі, звязаныя з адзеннем?
НН: Пужае мяне, што прыйдзецца насіць пантофлі «Эмілія Пучы» да старасці. Бо ім ужо гадоў 7, абувала я іх разоў 5. Выглядаюць яны як новыя. Можа знашу да пенсіі… А калі не?
Батыльёны «Джузэпэ Заноці» таксама такія ж. Ляжаць гадоў 5, абувала разоў 8. І гэта я толькі на пачатку купчага шляху.
Яшчэ страшэннае гора, калі накрывае цябе адчуванне, што ты не зможаш купіць усе цудоўныя рэчы, якія існуюць у свеце. Ты працавала, імкнулася да глыбіні даследваць катэгорыю прыўкраснага ў адзенні, а атрымліваецца, што дарэмна — ты для рэчаіснасці прыгожага не кіроўца, ты даволі неарыгінальная маленькая мурашка.
НН: Ці шмат увогуле ты траціш на адзенне, упрыгожванні?
АБ: Зараз няшмат, бо стала купляць адзенне адразу камплектам. На народзіны ўсё новае і на Новы год. Прабабуля распавядала, што раней яны так і жылі. На вялікія святы кожнай дзяўчынцы ў сям’і шылася новая сукенка. Добрае правіла, падтрымліваю.
Мае народзіны былі ў траўні. Рыхтавалася за некалькі месяцаў. Спачатку былі туфлі. Потым у Вільні купілі сукенку. І ўпрыгожванне на шыю. І капялюш таксама ў Вільні.
Бюджэт — туфлі 60, сукенка 50, упрыгожванне 20 і шляпа 5 ці 8, бо ў сэкандзе. Так што ўсё танна — пад 140 даляраў. За такія грошы не заўсёды і турэцкую «брэндавую» сукенку купіш.
Наогул, упэўнена, што можна купіць усё таннае і выглядаць шыкоўна. Можа і не раскошна, але стылёва і незабыўна.
НН: Наколькі складана выпрацаваць свой ідэальны стыль?
АБ: Вельмі складана, можа, і немагчыма. Найбольшых поспехаў у распрацоўцы дасягаюць тыя, хто носіць усё чорнае.
НН: У чым беларусы могуць шукаць натхнення для сваіх вобразаў?
АБ: Натхнення мы мусім шукаць у сабе, у сваёй прыродзе, у сваёй гісторыі. Быць сабой і быць у гармоніі з асяроддзем — толькі так!
