Я люблю паўтараць фразу з мульціка пра Фунціка, якая гучыць прыблізна так: «Нават у злых людзей могуць быць добрыя дзеці, якія любяць цырк». У нашых рэаліях гэтая метафара значыць, што рускамоўная сям'я і культура з адукацыяй (пры адсутнасці перакананняў, што дзеці і сабакі ад нараджэння рускамоўныя) пры адкрытасці да свету навукі і культуры, пры адэкватным пачуцці справядлівасці могуць вырасціць беларускамоўных і/ці значных для развіцця Беларусі людзей.
У той жа час выхадцы з беларускамоўных калгасаў, выхаваныя на БТ і БРСМ без сістэмы агульначалавечых каштоўнасцяў з прадажным і труслівым менталітэтам ніколі не будуць уяўляць каштоўнасці ні для Беларусі, ні для любой іншай краіны, як бы не трэслі яе нацыянальнымі ці дзяржаўнымі сімваламі. Гэта з аднаго боку. Але з другога, тым самым цудоўным іншамоўным людзям, каб павярнуцца тварам і сэрцам да Беларусі, трэба аднекуль пра яе даведацца, адчуць прыналежнасць, павагу і гонар. Да жывой, а не мёртвай Беларусі.
Фіны, чэхі мелі жывую фінскую, чэшскую вёску. Нашыя вёскі сёння фрагментарна жывыя і фрагментарна беларускія. Адпаведна, жыццядайнай крыніцай павінны быць нейкія іншыя сацыяльныя слаі.
Я бачу будучыню за беларускімі сем'ямі, утворанымі айцішнікамі, фінансістамі, лекарамі, інжынерамі, маркетолагамі і г.д. — не прафесійнымі беларусамі. Людзі, якія адбыліся прафесійна, якія зарабілі, а не атрымалі на дурняк сваё жытло, якія маюць уласны кавалак зямлі, якія рэгулярна бачаць свет і запатрабаваныя ў ім, але свядома абіраюць Беларусь, якія маюць якасную адукацыю, пачуцце справядлівасці, сумленне і гонар — яны і ёсць генафонд Беларусі і каталізатар развіцця.
Для такіх людзей выхаванне дзяцей па-беларуску — рашэнне, якое прымаецца апрыёры; фінансаванне беларускіх сістэмаўтваральных праектаў у галіне культуры, навукі, інавацыяў, бізнэсу, дзяржаўнага ладу — апрыёры. Такіх людзей не мала. Перыядычна яны пачуваюць сябе стомленымі і самотнымі, незапатрабаванымі і выкінутымі з масавых працэсаў, падаюць, але падымаюцца і ідуць наперад і ўгору, цягнучы за сабой усіх.
* * *
Крысціна Вітушка — маркетолаг, старшыня апякунскай рады гімназіі №23. У студэнцкім мінулым — лідарка Задзіночання беларускіх студэнтаў.
