Кніжыца «1945. Победа!..» цяпер распаўсюджваецца праз царкоўныя шапікі ў Гродне. Згодна версіі аўтара, у вайне рускія перамаглі дзякуючы навяртанню былога семінарыста Сталіна да веры, вяртанню залатых пагонаў царскай арміі і дазволу вазіць ікону Казанскай Маці Божай на фронт.
Вось толькі некалькі цытатаў:
«…Началась страшная война, в которой враг имел единственную цель: уничтожить Россию, Святую Русь, уничтожить народ России, стереть с лица земли самое понятие – Россия»
«…Спаситель сказал (Багародзіцы – Рэд.): «…Я знаю. Как Ты любишь Россию, и ради слов Твоих не оставлю ее. Накажу, но сохраню…»
«…Спаситель сказал: «Я не оставлю Россию»
«…Церковь благословила Отечественную войну Русского народа, а Благословение это было утверждено на Небе. От престола Всевышнего и возгорелся дух России!»
Цікава, што не ідзе нават гаворкі пра тое, што перамога належыць і іншым народам. Словаў «савецкі» і «СССР» наогул няма ў брашуры. Роўна як і згадак пра Беларусь, калі не лічыць вершаваны ўступ і пасляслоўе інака Мікалая:
«Русь Сьвятая – пад сонцам –
Ад Эльбы была – да Аляскі…»
Далей – болей.«Вся Россия молилась тогда! Молился и бывший семинарист Иосиф Сталин…» Аказваецца, што і вышэйшы камандуючы склад Чырвонай Арміі выключна праваслаўны: былы царскі генерал Шапашнікаў, «который не скрывал своих религиозных убеждений», сын праваслаўнага святара Васілеўскі, «православный маршал» Жукаў, які перад кожным боем казаў: «С Богом!»…
Напрыклад узяццё Кёнігсберга, якое каштавала Чырвонай арміі больш як 50 тысяч ахвяраў, аўтар называе цудам. Маўляў, з’явілася Мадонна ў небе і ва ўсіх немцаў адмовіла зброя: «…немцы гибли тысячами и тысячами сдавались в плен».
Цікава таксама, што Хрушчоў, архітэктар «адлігі» у СССР, у брашуры крытыкуецца і падаецца нават горшым за Сталіна! Ён «…организовал еще более масштабное и изощренное разрушение Церкви, чем до войны 1941-1945 гг.»
«Жыровіцкая абіцель» — багаслоўскі лісток аднайменнага мужчынскага манастыра, які рэдагуе вядомы інак Мікалай Бембель, у мінулым паэт «Зьніч». Пад маркай лістка ўжо выдаваліся скандальныя брашуры. Напрыклад, «Дастаеўскі і Каліноўскі», дзе герой паўстання 1863 называецца ледзьве не сатаністам. Альбо «Уния. Ложное единство» з шалёнай крытыкай грэка-каталіцкай царквы.
