Іван Кульнёў нарадзіўся пад Варонежам, а вучыцца ў Берліне. Чарговая паездка дахаты на вакацыі ўзрушыла яго да глыбіні душы. Ён стаў чужы бацькам, у пасялковай бібліятэцы яго прынялі за шпіёна проста таму, што ён быў з фотаапаратам, пабеглі выклікаць ФСБ, а дзядзька-алкаголік, не бачыўшы два гады, сустракае пытаннем «Ванек, что там с Украиной? Я тут целыми днями сижу, телевизор смотрю, и болею прям за ополченцев!»…
«Я адчуваў сябе нацыянал-здраднікам», — піша Кульнёў.
«Чым гэта скончыцца?» — пытаецца ён у выніку? «Як заўжды ў Расіі — вялікім гвалтам і крывёю».
Варты тэкст, раім пачытаць.