«Новыя ўваходныя металічныя дзверы мы замовілі яшчэ ў верасні мінулага года. Думалі, хутка паставім і забудзем. Але дзверы аказаліся значна меншыя за праём, мяняць іх фірма адмовілася, і гісторыя зацягнулася амаль на год», — распавядае мінчук Віктар.
Фірму выбіралі проста: у суседнім доме адкрыўся магазін «Дзверы». У гэтых дылераў і замовілі.
«Пайшлі, як нам здавалася, самым простым шляхам, — кажа мужчына. — Мы, падобна, і былі першымі заказчыкамі ў гэтай фірмы. Прэтэнзія пазней была напісаная не толькі ў адрас вытворцы, але і ў адрас дылераў, але засталася без адказу».
Пасля замовы з фірмы прыйшоў майстар-замершчык, змераў праём, узгадніў канструкцыю і аздабленне дзвярэй. Агаварылі і ўмову: старыя дзверы ў кватэру застануцца, а новыя павінны цалкам адпавядаць памерам існуючых дзвярэй. Абышліся дзверы амаль у 5,5 мільёна рублёў, або ў 510 даляраў па курсе Нацбанка на той момант.
«Памеры дзвярэй, праёмаў і іншыя параметры, якія майстар пазначыў у дамове, мы, ясная справа, не правяралі — даверыліся прафесіяналу. А дарма», — кажа Віктар.
Дзверы прывезлі з затрымкай у два тыдні. Пасля ўстаноўкі, калі майстар ужо з'ехаў і прайшло 2 гадзіны пасля перапынку, на працягу якіх дзвярыма карыстацца нельга, мужчына з жонкай выявілі: дзверы па памерах не супадалі ні з праёмам, ні са старымі дзвярыма — металічная аказалася меншай амаль на 10 сантыметраў.
«Зайсці ў кватэру мы маглі толькі бокам. Пры гэтым выкарыстоўваць нармальна ручку і замкі таксама не атрымлівалася — яны апынуліся ў глыбіні паміж двума дзвярыма. Гэта значыць, каб закрыць і адкрыць кватэру, прыходзілася нямала папрацаваць», — кажа мужчына.
Нават няўзброеным вокам відаць, што дзверы вузейшыя, чым павінны быць. Фота: з асабістага архіва жыхароў.
Шырыня вонкавых дзвярэй павінна быць 64 сантыметры, як і ўнутранай, на справе — 55 сантыметраў.
Пасля выяўлення дэфектаў мужчына некалькі разоў сазвоньваўся з фірмай, якая паставіла брак. Але там замяніць няякасныя дзверы на новыя адмовіліся. Таму Віктар напісаў пісьмовую прэтэнзію ў фірму з патрабаваннем замяніць дзверы і папярэджаннем, што падасць у суд, калі мяняць дзверы адмовяцца.
Новыя металічная дзверы вузейшыя за ўнутраныя. Фота: з асабістага архіва жыхароў.
«Шчыра кажучы, упершыню ў жыцці сутыкнуліся з такой сітуацыяй, — кажа Віктар. — Мы і ў суд б не пайшлі, калі б фірма адразу пагадзілася замяніць дзверы. Але фірма на нашу пісьмовую прэтэнзію не адказала, і мы звярнуліся ў адміністрацыю Заводскага раёна і Упраўленне гандлю і паслуг Мінгарвыканкама з просьбай даць прававую ацэнку дзеянням фірмы».
Раённы выканкам разгледзеў заяву мужчыны і падаў на фірму пазоў у суд. У сваім пазове выканкам запатрабаваў замяніць дзверы і спагнаць з фірмы на карысць сям'і няўстойку за кожны дзень пратэрміноўкі выканання патрабаванняў спажыўца ў памеры 1% — 2,7 мільёна рублёў, якая потым вырасла да 9,8 мільёна, маральную шкоду — 55 мільёнаў рублёў, 145 тысяч рублёў за адпраўку карэспандэнцыі і штраф у памеры кошту пазову на карысць адміністрацыі раёна.
«У момант устаноўкі дзвярэй з намі жылі двое пажылых людзей: мой бацька і бацька маёй жонкі. Мой бацька на той момант быў ужо вельмі хворы — анкалогія, хвароба прагрэсавала. Перыядычна выклікалі хуткую дапамогу, якая з усім сваім абсталяваннем не магла проста так патрапіць унутр кватэры. У канцы студзеня бацька памёр, адбылося гэта ў дзень першага судовага паседжання. Гэта значыць, мы вымушаныя былі марнаваць час, нервы і сілы на разборкі з бракаробамі, кансультацыі са спецыялістамі, адрываючыся ад клопату пра блізкага чалавека, — распавядае Віктар. — Бацька жонкі — інвалід па зроку, — і для яго рэальная праблема адкрыць гэтыя злашчасныя дзверы з кватэры, бо ён проста не бачыць замочнай свідравіны. У выніку адным замком мы не карыстаемся наогул, ён нават не распрацаваны, што адзначылі эксперты, праўда, вусна».
Пасля першага пасяджэння суд прызначыў судовую экспертызу, якая замерыла дзверы і зрабіла наступныя высновы:
— эластычныя ўшчыльняльныя пракладкі ў месцы злучэння двух палотнаў дзвярэй адсутнічаюць;
— светлавы праём паміж дзвюма дзвярыма, драўлянай і металічнай, паменшыўся з 64 да 55 сантыметраў, што прывяло да складанасцяў пры карыстанні;
— адбылося зрушэнне левай створкі дзвярэй адносна драўлянай на 9 см, што прывяло да нязручнасці карыстання, бо ручка і замок апынуліся ў глыбіні міждзвернай прасторы.
Усе гэтыя недахопы, як паказалі эксперты, паўсталі ў выніку таго, што пры замеры і далейшым вырабе не была ўлічаная шырыня металічных дзвярных вушакоў.
«Мы амаль год уваходзім у кватэру бокам, — кажа Віктар. — Жыць з такімі дзвярыма нязручна і небяспечна. Ды і незразумела, чаму мая сям'я павінна адчуваць нязручнасці з-за няякаснай працы іншых людзей, якім мы за гэтую працу яшчэ і грошы заплацілі».
Падчас першага пасяджэння суда сям'я вырашыла больш не звязвацца з гэтай фірмай і змяніла свае іскавыя патрабаванні: папрасіла скасаваць дамову з фірмай на выраб і ўстаноўку дзвярэй, спагнаць кошт дзвярэй у эквіваленце 510 даляраў па курсе на момант вынясення рашэння суда, памеры няўстойкі і маральнай кампенсацыі засталіся ранейшымі.
Чарговае пасяджэнне суда, куды былі прадстаўленыя вынікі экспертызы, прайшло 27 мая. У выніку суд прыняў бок сям'і. Праўда, патрабаванні задаволіў толькі часткова.
«Суд пастанавіў скасаваць дамову, выплаціць нам суму па дамове ў памеры 7,4 мільёна рублёў і за адпраўку карэспандэнцыі, а суму няўстойкі толькі часткова — 5 мільёнаў рублёў, — кажа Ілона. — Таксама пастанавіў выплаціць 2 мільёны рублёў маральнай шкоды».
Заплаціць фірма і штраф у бюджэт Заводскага раёна — 14,4 мільёна рублёў і дзяржпошліну ў памеры 1,1 мільёна рублёў.
