Дамоклаў меч крымінальнага пакараньня зноў навісае над шэрагам апазыцыйных актывістаў, найперш моладзевых.
У прыватнасьці, Міхаілу Пашкевічу, Міхаілу Крываву, Уладзімеру Сяргееву выстаўленыя абвінавачаньні ў справе аб падзеях 10 студзеня. Перадаецца ў суд справа Андрэя Кіма, зьвязаная з тымі самымі падзеямі — выбухам вулічнай актыўнасьці прадпрымальнікаў, што відавочна напружыў кіроўную вярхоўку і трактуецца як масавыя беспарадкі. Таксама затрыманы віцябчук Сяргей Парсюкевіч, актывіст прадпрымальніцкага руху, якога могуць абвінаваціць у зьбіваньні міліцыянта (са слоў Парсюкевіча, усё было з дакладнасьцю да наадварот).
Хтосьці чухае патыліцу: дык што, капец "адлізе"? Але ж адлігі і не было. Усе гэтыя маніпуляцыі зь мінімальным зьмякчэньнем лёсу некалькіх палітвязьняў (Аўтуховіч, Лявонаў, Дашкевіч, Фінькевіч, трохі болей у сэнсе скасаваньня тэрміну пашэнціла хіба Клімаву) трапна кваліфікаваныя як гандаль жывым таварам. Цяпер мы бачым, што таварнага дэфіцыту не прадбачыцца.
І не абавязкова даваць некалькі гадоў. Штрафы, суткі — гэта ня так брутальна ў вачох Захаду, але такой вось тактыкі дробнага фолу дастаткова, каб народ надта не вытыркаўся.
Зараз ва ўладаў яшчэ й пара прагматычных лякальных мэтаў. Па-першае, даць урок "вашывым блохам" ды апазыцыянэрам, што даволі тэхналягічна асядлалі іхні спантанны пратэст мінулай зімой. Па-другое, зьбіць маштаб Дня Волі.
Захаду было б лягічна пераходзіць да пакетнага патрабаваньня: вызваленьне ўсіх палітвязьняў плюс поўнае спыненьне палітычна матываванага перасьледу. Дарэчы, у 12 умовах Эўразьвязу (якія мала хто памятае:) другой фармулёўкі няма (дзесьці асобна фігуруе толькі ня надта выразнае патрабаваньне "спыніць адвольныя арышты і затрыманьні, дрэннае абыходжаньне зь людзьмі").
Эўропа трапляе ў заганнае кола, калі тамтэйшыя дзеячы раз-пораз вядуцца на танную прынаду тактычных саступак беларускіх уладаў. Рэпрэсіўная машына пэрыядычна пачынае новую касавіцу.
P.S. Перадалі ў суд справу Кацярыны Салаўёвай ("МФ").
