Радзiмай бульбы з’яўляецца Перу, дакладней Альтыплана — тэрыторыя сучасных Перу i Балiвii. Тысячагоддзямi бульба складала аснову рацыёну народаў Андаў. I па сённяшнi дзень у Перу каля 2800 вiдаў бульбы — больш, чым у любой iншай краiне. Наўрад цi якая гароднiна была прадметам такой страсцi i паэзii, як бульба. Карнавал, стракатыя касцюмы, традыцыйныя танцы i музыка — у гонар бульбы. I ўсё гэта пад воклiч «La papa es Peruana» — «Бульба — перуанка».
Як высветлiлася, далёка не ўсе пра гэта ведаюць. Мiнiстр сельскай гаспадаркi Перу Iзмаiл Вэнавiдэс расказаў: «Калi я прыехаў у ААН на абвяшчэнне 2008 года Мiжнародным годам бульбы, нейкi чалавек з Усходняй Еўропы, падаецца, з Украiны, сказаў мне, што нават не ўяўляў, што бульба родам з Перу. Я зразумеў, што час нагадаць пра наша месца».
Аднак, нягледзячы на традыцыю, спажыванне бульбы ў Перу скарацiлася напалову. Шмат хто з перуанцаў перайшоў на рыс i збожжа.
Сiтуацыя на сусветным рынку вяртае перуанцаў да iх спрадвечнай ежы: кошты на хлеб i зерне растуць, таму бульба застаецца самым даступным прадуктам харчавання. Так, кiлаграм хлеба з бульбы ў гэтай краiне каштуе 1,16 долара, а кiлаграм звычайнага хлеба — 1,84. Кiлаграм бульбы можна набыць за 0,23 долары.
Таму маркетолагi краiны робяць усё, каб вярнуць перуанцаў да таннага i традыцыйнага прадукту. Пры тым, што 80% збожжа iмпартуецца, вырошчванне бульбы зможа дапамагчы змагацца з галечай.
Перуанскi ўрад плануе вывесцi сваю бульбу i на мiжнародны рынак. Разнастайнасць колераў i форм, вiтамiны, амiнакiслоты — вось канкурэнтныя перавагi перуанскай бульбы ў параўнаннi з белай, якую можна знайсцi ў кожнай беларускай хаце.