«Я яго не хацеў забіваць. Хацеў пакараць, як раней», — распавядае ў судзе сваю гісторыю 47-гадовы Аляксандр, якому пагражае смяротнае пакаранне. Свайго старэйшага брата ён звычайна «караў» за п'янства і непаважлівае стаўленне да хворай маці, якая апошнія месяцы не ўставала з ложка. І калі першае яшчэ мог дараваць, то з другім не змірыўся. Год таму падчас чарговага «пакарання» Аляксандр збіў свайго сваяка да смерці, а затым задушыў яго жонку. Цела мужа і жонкі ён закапаў у хляве і 9 месяцаў маўчаў. «Калі б не знайшлі іх, я б там так і жыў. Ажаніўся б і жыў», — як быццам шкадуе абвінавачаны.
«Я разы тры яму капаў. Вельмі горача было», — распавядае абвінавачаны, як выкопваў у хляве каля дома магілу для свайго брата і яго жонкі, якіх напярэдадні пазбавіў жыцця.
— Выкапалі. Далей што? — пытаецца дзяржабвінаваўца.
— Вокны фарбаваў.
— Пачакайце… Вы выкапалі яму і пайшлі вокны фарбаваць?
— Так.
— А чаму?
— Я пачаў… І хацеў Дафарбавалі вокны.
(маўчанне)
— Так, добра… Доўга вокны фарбавалі?
— Ой, яшчэ нават у верасні фарбаваў…
— Не, у той дзень. Калі цела перанеслі?
— Уначы перацягнуў. Хадзіў, фарбаваў, выкопваў яму, зноў фарбаваў, зноў выкопваў. А ўжо ноччу перацягнуў.
«Як толькі мяне не было, дык ён на маці»
47-гадовы Аляксандр быў судзімы толькі аднойчы — у 1986 годзе за хуліганства. Пасля гэтага не прыцягваўся. Апошнія пяць гадоў жыў у доме ў Брэсце з састарэлай маці, старэйшым братам і яго жонкай. Мама ў мінулым годзе цяжка захварэла і не магла сама перасоўвацца па хаце, патрэбен быў пастаянны догляд. Аляксандр аформіў на сябе апеку і атрымліваў дапамогу па доглядзе. У вольны час неафіцыйна падпрацоўваў садоўнікам.
Са старэйшым братам у Аляксандра былі нацягнутыя адносіны. Міхаіл перабіваўся на падпрацоўках, часта піў. Аднак больш за ўсё абвінавачанага злавала, калі сваяк абражаў маму. За гэты Аляксандр перыядычна караў свайго брата збіццём.
«Як толькі я сыходзіў, ён на маці [накідваўся з абразамі]. Я аўтарэгістратар паставіў і ўсё запісваў. Родны сын на маму гадасці казаў. І так пастаянна. Як толькі мяне не было, дык ён на маці…» — тлумачыў абвінавачаны.
«Зайшоў, ударыў, задушыў»
Днём 2 жніўня мінулага года Аляксандр фарбаваў вокны. Да дому падышоў старэйшы брат з жонкай. Міхаіл быў п'яны. Зноў паміж братамі ўзнікла сварка і Аляксандр некалькі разоў ударыў яго кулаком у твар. Затым за каўнер адцягнуў у хлеў. Што было далей, на судзе ён «забыўся», тым не менш падчас следства апісваў, як нанёс яму два ўдары па галаве чыгуннай батарэяй. Пасля гэтага пайшоў, пакінуўшы Міхаіла ў хляве. Ад атрыманых траўмаў мужчына памёр. Жонка Міхаіла ўвесь гэты час сядзела ў пакоі.
Ноччу Аляксандр прыйшоў па яе.
«Выйшаў пакурыць. Калі заходзіў, на парозе там акно (у пакой, дзе жыў Міхась з жонкай — TUT.BY), тэлевізар якраз гарэў. Успомніў, што яна (жонка брата — TUT.BY) пагражала мне, што не дасць жыцця».
Аляксандр зайшоў у пакой і накінуўся на жанчыну.
«Зайшоў, ударыў, задушыў», — коратка апісаў тое, што адбылося Аляксандр.
На наступны дзень ён выкапаў у хляве яму, а ўначы перацягнуў туды целы і закапаў. Затым ён узяў іх асабістыя рэчы, вывез на машыне і выкінуў на беразе ракі Мухавец — нібыта сышлі на прыроду і прапалі.
Праз два дні да дома пад'ехала сястра забітай. Сваячку яна не знайшла, а Аляксандр сказаў, што не ведае, дзе яна. Тады жанчына падала заяву аб вышуку ў міліцыю.
Мужа і жонку шукалі некалькі месяцаў. Да міліцыі падключыліся валанцёры атрада «Анёл». Аднак пошукі вынікаў не давалі, а Аляксандр спакойна жыў у доме. Святло на тое, што адбылося, праліла праверка мужчыны на дэтэктары хлусні. Тэхніку Аляксандр падмануць не змог.
Цела сямейнай пары знайшлі 4 мая гэтага года, праз дзевяць месяцаў пасля знікнення. Яны былі закапаны ў хляве ля прыватнага дома на глыбіні 80 см. Толькі пасля эксгумацыі парэшткаў Аляксандр распавёў, што ж адбылося на самай справе.
Мама так і не пазнала
Аляксандр абвінавачваецца ў забойстве з асаблівай жорсткасцю з хуліганскіх меркаванняў, асобай, якая раней здзейсніла забойства (пп. 6, 13, 16 ч. 2 арт. 139 КК). Максімальнае пакаранне, прадугледжанае дадзеным артыкулам, — пажыццёвае зняволенне або смяротнае пакаранне.
Мужчына сваю віну прызнаў часткова. Паводле яго слоў, брата ён забіваць не хацеў, а калі б Міхаіл выжыў, то і яго жонку ён бы не чапаў.
…Разгляд справы 47-гадовага Аляксандра працягнецца ў Брэсцкім абласным судзе 25 верасня.
Дарэчы, мамы, аб якой так клапаціўся абвінавачваны, ужо няма ў жывых. Амаль праз два тыдні пасля злачынства, 14 жніўня мінулага года, яна пайшла з жыцця, так і не дазнаўшыся, куды прапаў яе старэйшы сын.
