Мінулыя два тыдні ў мяне быў адпачынак. Амаль увесь час я правёў з дзецьмі.
Вазіў іх па розных забаўляльным месцах (басейн, канькі, парк, музей, тэатр, футбол), на дзіцячыя пляцоўкі, на заняткі па развіцці ў Палацы дзяцей і моладзі і гэтак далей. І ў буднія дні, і ў выходныя. Куды б мы ні прыязджалі, таты, і наогул мужчыны, складалі менш за 5% ад колькасці дарослых. За мамамі, упэўнена лідзіравалі бабулі. Часам, праўда, былі сямейныя пары з дзіцем, але тады чамусьці бацька вёў сябе так, нібы ў залік павінна ісці проста яго фізічнае наяўнасць ў прасторы.
Прадбачу, што мне скажуць: «Мужчыны зарабляюць грошы». Але ў суботу або ўвечары - якая праца ў 95% мужчын? Справа ў іншым, у нас няма традыцыі і адукацыі для татаў, каб яны ўключаліся ў працэс жыцця дзіцяці.
Як гэта змяніць? Можа заканадаўча, абавязаць мужчын праводзіць у дэкрэце не менш за 6 месяцаў з дзіцем, але для гэтага трэба ўраўняць з/п мужчын і жанчын і перагледзець тое, як налічваюцца дэкрэтныя. Можа, адукацыйна, але для гэтага дзяржава павінна ўбачыць у НДА партнёраў і даць ім прастору для развіцця. Можа інфармацыйна, але тады трэба на палітычным узроўні перастаць паблажліва іржаць ў вусы, калі гаворка заходзіць аб гендэрнай роўнасці і рабіць на ТБ перадачы, дзе будуць распавядаць пра ролю мужчыны, пра тое, як правільна гуляць з дзецьмі і гэтак далей. Усё гэта магчымыя крокі ад рэалізацыі якіх будзе залежаць і асабісты выбар канкрэтнага мужчыны, што рабіць вечарам, пасядзець у інтэрнэце і г.д., ці пайсці і правесці яго з дзіцем.
Выбар ад якога залежыць нават больш, чым лёс канкрэтнага малога. Хоць, здавалася б, куды ўжо больш.
