Ілюстрацыйнае фота Сяргея Гудзіліна.
Чытаю ваша выданне, лічу яго самым праўдзівым, таму і пішу вам. Я ні на што не спадзяюся, дасылаючы вам гэты ліст. Найхутчэй, усё ўжо вырашана прэзідэнтам, але пішу аб трывожным пытанні.
Злабадзённая тэма нашага сённяшняга жыцця — павелічэнне пенсійнага ўзросту для жанчын. Ну як можна дадумацца да гэтага? Ці ёсць сумленне ў таго, хто распрацоўвае і прапануе гэтую праграму? Прэса заўсёды знойдзе патрэбную колькасць асоб і прыгожыя словы для іх, якія скажуць так па розных асабістых прычынах. І калі прэзідэнт кажа пра тое, што па гэтым пытанні будзе раіцца, то мы ўпэўненыя ў тым, што будзе так, як ён скажа.
Асноўная маса працуючых жанчын думае пра гэта зусім інакш.
1. Ну як можна даваць для развагаў усім нам табліцу пенсійнага ўзросту па краінах? Усё спазнаецца ў параўнанні, але ў параўнанні не лічбаў, а ў параўнанні з узроўнем жыцця жанчын. Многія ж з нас проста выжываюць, а не жывуць на свае мізэрныя заробкі, а пасля і пенсію (у 2015-м яна вырасла на 5%, а цэны на ўсё на колькі?). Пра ўзровень жыцця ў іх і ў нас не варта і казаць.
2. Здароўе жанчын. Шмат кажам пра клопат аб здароўі жанчын, а на самай справе? Паглядзіце на чэргі ў паліклініках, у лякарнях! Сёння ў нашай краіне няма здаровых людзей, у тым ліку жанчын, ёсць проста дрэнна абследаваныя.
3. Ці стане багацейшай рэспубліка ад павелічэння пенсійнага ўзросту? Калі хтосьці ў нейкай галіне зможа папрацаваць яшчэ пасля 55-ці, дык хай папрацуе, а хтосьці марыць, толькі хутчэй бы 55, каб можна было хоць крыху пажыць на пенсіі. І такіх большасць.
Аляксандр Рыгоравіч мае рацыю, што на выбарах прэзідэнта (2015) мы зрабілі правільны выбар за мір і спакой у краіне, яго праўда. Але, галасуючы за яго кандыдатуру, мы былі ўпэўненыя, што нашае жыццё павінна ўсё-такі лепшаць хоць крыху, але штогод. Павелічэнне ж пенсійнага ўзросту для жанчын адкіне нас значна назад, пагоршыць адразу ўсё.
У далёкія цяжкія часы савецкі сатырык Аркадзь Райкін часта казаў: «Колькі год жыве чалавек? 6 год да школы і … на пенсіі», — працягнеце вы. А нам гэтага тэрміну і не пражыць па Райкіну. Спадзяёмся на ўсёмагутную сілу прэсы, каб думка нас, простых жанчын, была пачутая.
