У Беларусі ўнесеныя змяненні ў Палажэнне аб парадку забеспячэння дапамогамі па часовай непрацаздольнасці ў сувязі з няшчаснымі выпадкамі на вытворчасці і прафесійнымі захворваннямі. Такое рашэнне змяшчаецца ў пастанове Савета Міністраў ад 27 студзені 2016 г №66, якая ўступае ў сілу з 29 лютага бягучага года, паведамляе Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал.
У прыватнасці ўстаноўлена, што дапамога прызначаецца страхавальнікам, які прадастаўляў на момант пачатку часовай непрацаздольнасці працу, пры выкананні якой жыццё і здароўе застрахаванага падлягалі абавязковаму страхаванню, альбо яго правапераемнікам, або страхоўшчыкам. У выпадку ўзнікнення часовай непрацаздольнасцi ў перыяд работы пацярпелага ў некалькіх страхавальнікаў дапамога прызначаецца па кожным месцы працы.
Калі часовая непрацаздольнасць доўжыцца больш за два месяцы, а акт аб няшчасным выпадку на вытворчасці (акт аб прафесійным захворванні) не складзены, паколькі не завершанае расследаванне, дапамога можа быць прызначаная страхавальнікам на падставе лістка непрацаздольнасці з наступным складаннем (атрыманнем) названых актаў. Калі па выніках расследавання факт няшчаснага выпадку на вытворчасці (прафзахворвання) не будзе пацверджаны, страхавальнік абавязаны прызначыць дапамогу за кошт сродкаў бюджэту дзяржаўнага пазабюджэтнага фонду сацыяльнай абароны насельніцтва.
Для назначэння дапамогі пацярпелы (яго прадстаўнік) павінен звярнуцца да страхавальніка або да страхоўшчыка, прадставіўшы арыгінал або дублікат лістка непрацаздольнасці.
Калі няшчасны выпадак на вытворчасці адбыўся (прафзахворванне ўстаноўлена) у перыяд працы ў аднаго страхавальніка, а часовая непрацаздольнасць узнікла ў перыяд работы ў іншага, пацярпеламу неабходна звярнуцца за прызначэннем дапамогі да страхавальніка па новым месцы працы і прадставіць яму арыгінал або дублікат лістка непрацаздольнасці, копію акта аб няшчасным выпадку на вытворчасці (акта аб прафесійным захворванні), завераную першым страхавальнікам, або страхоўшчыкам, альбо натарыяльна, а пры іх адсутнасці — судовае рашэнне аб устанаўленні факта няшчаснага выпадку на вытворчасці (прафзахворвання).
Дапамога прызначаецца страхавальнікам за ўвесь перыяд часовай непрацаздольнасці застрахаванага да дня яго выздараўлення або ўстанаўлення стойкай страты прафесійнай працаздольнасці (у выпадку смерці пацярпелага — па дзень смерці), а таксама пры абвастрэнні (ускладненні) захворванняў, звязаных з наступствамі няшчасных выпадкаў на вытворчасці і прафзахворванняў пасля выздараўлення пацярпелага або ўстанаўлення стойкай страты прафесійнай працаздольнасці.
Памер дапамогі, прызначанай страхавальнікам, вылічаецца шляхам множання памеру сярэднядзённага (сярэднегадзiннага) заробку (даходу) на лік працоўных дзён (гадзін) па графіку работы застрахаванага, засведчаны лістком непрацаздольнасці. У сваю чаргу сярэднядзённы (сярэднегадзiннаы) заробак вызначаецца шляхам дзялення сумы заробку (даходу) за фактычна адпрацаваныя ў разліковым перыядзе працоўныя дні (гадзіны) на лік фактычна адпрацаваных у гэтым перыядзе рабочых дзён (гадзін).
Разліковы перыяд складае два каляндарных месяцы, якія папярэднічалі месяцу, у якім наступіла часовая непрацаздольнасць.
За перыяд часовай непрацаздольнасці пацярпелага, што прыпадае на дні яго працоўнага водпуску, памер дапамогі вылічаецца страхавальнікам шляхам множання памеру сярэднядзённага (сярэднегадзiннага) заробку (даходу) на лік працоўных дзён (гадзін) у названым перыядзе часовай непрацаздольнасці, вызначаных зыходзячы з пяцідзённага працоўнага тыдня з выходнымі днямі у суботу і нядзелю і ўсталяванай для застрахаванага нармальнай працягласці працоўнага часу.
Памер дапамогі, прызначанай страхоўшчыкам, а таксама страхавальнікам (у выпадку спынення пацярпелым працы у страхавальніка, калі часовая непрацаздольнасць пачалася да спынення працы), вылічаецца шляхам множання памеру сярэднядзённага (сярэднегадзiннага) заробку (даходу) на лік працоўных дзён (гадзін) у перыядзе бесперапыннай часовай непрацаздольнасці, вызначаных зыходзячы з пяцідзённага працоўнага тыдня з выходнымі днямі ў суботу і нядзелю і працягласці працоўнага часу 8 гадзін у дзень.
Пры немагчымасці атрымання дакументаў, неабходных для разліку сярэднядзённага (сярэднегадзiннага) заробку (даходу) пацярпелага, дапамога прызначаецца страхоўшчыкам зыходзячы з сярэднядзённага заробку, роўнага 1/30 сярэдняй заработнай платы рабочых і служачых у Беларусі за месяц, папярэдні месяцу прызначэння дапамогі.
У заробак (даход) для вылічэння дапамогі ўключаюцца выплаты ўсіх відаў, налічаныя на карысць пацярпелага, на якія налічваюцца страхавыя ўзносы па абавязковым страхаванні ад няшчасных выпадкаў на вытворчасці і прафзахворванняў, за выключэннем выплат, якія носяць аднаразовы характар, а таксама выплат, права на якія не страчваецца пацярпелым у сувязі з часовай непрацаздольнасцю.
