«З рэсурсам Аirbnb, якія дазваляюць спыніцца ў доме, кватэры або пакоі, знаёмыя сёння многія, — піша Таццяна Мароз для сайта natatnik.org. — Усё досыць проста: трэба зайсці на сайт, выбраць месца паездкі, вызначыцца з датай і цаной і забраніраваць кватэру з прапанаваных».
Плануючы паездку ў Магілёў, менавіта там мы сталі шукаць месца для начлегу. Сайт часам выкідвае падарункавыя купоны, якія дазваляюць плаціць за кватэры менш. Менавіта гэта і з'явілася прычынай выбару airbnb у нашай краіне.
Магілёў. Фота аўтара
Браніраванне
Мы сталі шукаць кватэру. Такіх варыянтаў у горадзе на Дняпры было некалькі, і кошты на іх вагаліся паміж 15 і 85 далярамі. Не жадаючы траціцца, мы выбралі самую недарагую.
Адправілі гаспадыні запыт, атрымалі адказ, заплацілі, атрымалі пацвярджанне броні. Ура! Мы можам ехаць у Магілёў! І раптам … … ад гаспадыні Валянціны прыйшоў ліст: «Прашу мне дараваць, але цяперашнія жыхары прасілі працягнуць тэрмін пражывання, таму я вашую бронь адмяняю».
А грошы ж ужо спісаныя! І вяртанне іх складзе 5 дзён. Але ок, згодныя. У нас яшчэ ёсць час знайсці сабе нешта цікавае.
Кватэру №2 шукаць доўга не давялося. Андрэй здаваў сваю двухпакаёвую за 16 даляраў. Вырашылі браніраваць яе. Сайт дадаў камісію, адабраў купон і вывеў канчатковую суму ў 7 даляраў.
Так 3 сакавіка мы сказалі «ўра» другі раз і забыліся пра кватэры і Магілёў на два дні.
Вы ж у Беларусі жывяце
Выязджаць трэба было 6 сакавіка з раніцы. І 5 сакавіка мы вырашылі патэлефанаваць ўладальніку Андрэю, каб удакладніць, дзе і ў колькі можна забраць ключы.
І вось тут пачалося.
Андрэй трубку зняў ветліва. Павітаўся. Пацвердзіў, што так, бачыў бронь. І далей сказаў:
— Трыста рублёў.
— Якіх яшчэ трыста рублёў? — удакладніла я. Думала, гэта гумар нейкі, а я яго не разумею.
— Трыста тысяч.
— Што за трыста тысяч?
— Ну, кватэра мая каштуе трыста тысяч.
— У сэнсе? Мы ж забраніравалі і аплацілі яе ўжо. На сайце.
— Гэта як? Як вы яе аплацілі? Вы кінулі кудысьці грошы?
— Ну так, праз сайт, — смяялася я.
— Праз які яшчэ сайт? Як мне зараз іх забраць?
Сказаць, што я здзівілася — гэта нічога не сказаць. Маючы шматлікі досвед браніравання кватэр і пакояў праз airbnb, лістуючыся з іх уладальнікамі ў Катаніі, Палерма, Уроцлаве і Сэнт-Джуліансе ледзь не перад дзвярыма, я і падумаць не магла, што мне зададуць такое пытанне.
— Вы гэта мяне пытаецеся? Вы ўвогуле знаёмыя з правіламі сайта airbnb?
Гутарка наша была доўгай. І іх было нават дзве. Я патлумачыла (я, якая да здачы кватэр не мае ніякага дачынення), што грошы можна забраць, націснуўшы на сайце кнопку «Вывад сродкаў».
Сайт прапануе выбраць варыянт вываду і радавацца, атрымаўшы заробленае.
Але Андрэй быў непахісны. Ён заявіў, што ніякіх сваіх дадзеных у інтэрнэце пакідаць не збіраецца. І наогул, трэба было тэлефанаваць адразу, а не кідаць грошы незразумела куды і толькі потым тэлефанаваць.
На мой смех і словы, што яго нумар тэлефона адкрыецца толькі пасля аплаты і таму мы, апрыёры, не маглі патэлефанаваць да правядзення плацяжу, Андрэй адказаў: «Якія яны хітрыя! Нажываюцца на маёй кватэры!».
Мой смех змяніўся жахам: Андрэй, што ж вы робіце? А калі да вас немец прыедзе? Ён жа пісьменны, ён аплаціць кватэру з Германіі і будзе чакаць вас каля дзвярэй. І наогул, мне цяпер што рабіць? «Вы ж у Беларусі жывяце, а не ў Германіі, — адказаў нядбайны гаспадар. — І вам я нічым дапамагчы не магу, заплаціце — аддам ключы».
— Вось таму мы і Беларусь, Андрэй, таму што ў нас да гэтага часу ёсць такія людзі, як вы, — не вытрымала я.
Магілёў, фота аўтара
Бясплатны купон
Час — 14.00. Дата — 5 сакавіка. Праз 16 гадзін па плане нам выязджаць. А жыць няма дзе. І гэта другая адмененая кватэра. Рабіць няма чаго, я стала пісаць у службу airbnb з мэтай высветліць, як быць у такіх сітуацыях.
Спецыяліст Сяргей ператэлефанаваў хутка. Ён папрасіў прабачэння за промах, паскардзіўся на лёс разам са мной і прапанаваў купон на 50 даляраў, але зараз не пра гэта.
Паразумнеўшы, я адразу стала задаваць уладальнікам пытанні аб браніраванні праз сайт. Некаторыя адказвалі, што кватэра занятая. Некаторыя маўчалі. А тыя, у каго кватэра была вольная, з радасцю згаджаліся, маўляў, так, бранюйце, прыязджайце. І называлі цэны. Цэны, Карл!
На мае словы пра тое, што згодна з палітыкай сайта, аплачваць трэба з карткі, а не гатоўкай, што грошы павінны паступаць у сістэму, а не ў рукі, уладальнікі саскоквалі.
І ўвесь гэты час непакоіла пытанне: а калі гэта жыллё забраніруе немец? Ці кітаец? Або пінгвін з Антарктыды, які наогул ні бум-бум па-руску?
Па выніку мы знялі кватэру. Не праз airbnb, а проста па нумары ў інтэрнэце. Патэлефанавалі, дамовіліся, заехалі. Не спрацаваў airbnb у нашай краіне.
Магчыма, і ёсць пісьменныя кватэраздатчыкі ў нашых абласцях і раёнах: хто-небудзь такіх бачыў? А пакуль ехалі ў горад, думалі, што вось, мы наракаем шмат на што: і турысты да нас не едуць, і дворнікаў у нас занадта шмат, і кошты высокія, і плацяць мала. Скардзіцца мы вельмі любім. А вось на сябе глядзець, як паказвае практыка, — не.
