А яшчэ дасталі стогны наконт беларускай мовы.
Магазіншчыца па-беларуску не зразумела — ай-яй-яй!
Вахцёрка пачула мову і не так паглядзела — ой-ёй-ёй!
П'яны слесар сказаў: «Гавары нармальна» — уй-юй-юй!
АМАПавец пачуў гутарку і азірнуўся — аёй, крывавы рэжым!
Вось, падобнымі аргументамі людзі даводзяць, што ў Беларусі няма як размаўляць па-беларуску. І таму яны размаўляюць па-расейску ды выказваюць шкадаванне, што гіне беларуская мова.
Як я вучыўся ў восьмым класе, пастанавіў размаўляць у грамадскіх месцах па-беларуску. Ну, бывае, там нейкі п'яніца ці невук перадражніць ці пасмяецца. (А яшчэ ў Беларусі няма як на вуліцу спакойна выходзіць — сабака прычэпіцца і брахаць будзе.)
У размове са мной пераходзілі на беларускую афіцэры міліцыі, экс-старшыні райвыканкамаў, магазіншчыцы, цырульніцы, кіроўцы фураў, лекары, святары Рускай Праваслаўнай Царквы.
Дзень паходзіш па горадзе — і нехта незнаёмы з табой па-беларуску паразмаўляе, а нехта скажа: «Як прыемна чуць…», ці прызнаецца, што быў знаёмы з добрым мальцам з (…), які працаваў (…) і заўсёды «размаўляў чыста па-беларуску». Ці хоць па-расейску скажа: «Как жаль, что мы забываем свой язык».
Дык не стагніце, што мова гіне. Проста размаўляйце на мове.
