Сегодня в Минске хоронят уникального лингвиста, человека, который про белорусский язык знал все — Змитра Савку. Он покинул этот мир в 50 лет. Мы собрали, что пишут в фейсбуке его друзья.
Алесь Бяляцкі, праваабаронца:
Сыход Змiтра Саўкi ўвёў у стан самоты i сцiшанасцi. Гэта наша пакаленне. На такiх, як Змiцер, трымалася беларуская iдэя ў апошнiя 30 гадоў. Ён не быў на першых ралях, але ўдзел у беларускiм аркестры заўсёды быў яму ў задавальненне. I ў жыццi, мне падаецца, ён іграў джаз.
Святлана Курс, пісьменніца:
Зьміцер не перамог. Зьміцер, Зьміцер, мілы Зьміцер, я чакала прыезду. Ён любіў слодычы, а я — віно. Так мы бавілі вечары, як ён казаў — «ва ўзьнёслым дэкадансе». Вельмі сумую.
Лявон Маліноўскі:
Зміцер Саўка быў адным з тых навукоўцаў, што шчодра раздаюць плады навукі прагным да яе людзям. Ягоная рада неаднойчы ставала нам у прыгодзе, калі мы шукалі трапнага слова і добрага спосабу на цікавы тэкст. Гэтым мовазнаўца памагаў нам рабіць наш свет утульнейшым і прыгажэйшым.
Сяргей Пеляса, тэлевядоўца:
Заўсёды аптымістычны, ветлы, з усмешкай. Заўсёды мёў час для нас. Я злаваўся на яго часам за ягоныя моўныя заўвагі. Мы пасмейваліся з «Оўбамы». Але вельмі паважалі яго, бо гэты чалавек стварыў моўны канон, па якім мы працуем на «Белсаце». Кіраўнік моўнай службы сышоў, а анлайн-сэрвіс па вычытцы тэкстаў dobrapis застаўся.
Аляксей Мінчонак, тэлежурналіст:
Нават на самае простае моўнае пытанне ён мог адказаць захапляльнай лінгвістычнай лекцыяй. Светлая памяць, спадар Зміцер.
Глеб Хамутоў, журналіст:
Зміцер быў такім файным — вясёлым і мудрым прамянём святла…
Зміцер, цяпер можаш не хвалявацца… Ты і твая мова застаннуцца ў нашых сэрцах, галовах і на нашых вуснах.
Я спраўдзіў гэты тэкст у тваім dobrapis.info: памылак няма!
Дзякуй, што быў з намі! Дзякуй за ўсё!
Уладзь Лабковіч, праваабаронца:
У снежнi мне рабiлi аперацыю ÿ aдным шпiталi. Я напалоханы слухаÿ анестэзiёлага, якая распавядала, як усё пройдзе. Мне было вельмi страшна. I тут раптоÿна да мяне падышоÿ Зьмiцер Саÿка, якому таксама рабiлi аперацыю ÿ той жа дзень. Ен быÿ вясёлы i падтрымлiваÿ мяне, казаÿшы, што ÿ яго дробязная аперацыя, а мне няма чаго баяцца. Нас аперавалi разам ÿ адной зале адначасна, — канвеер. Мне было страшна, а яму — не. Ён жартаваÿ. Я aчуняÿ на наступны дзень i ÿжо чуÿ у калiдоры голас Зьмiтра, якi вясела распавядаÿ, што яго аперацыя — лухта, i трэба ÿжо выпiсвацца. Я паленаваÿся выйьцi да яго са сваей палаты, i на наступны дзень, калi ён вeсялiÿ усё аддзяленне, я не выйшаÿ. Вырашыÿ, што iншым разам. Iншага разу больш не было. Свет стаÿ бяднейшы.
Сяргей Абламейка, журналіст:
Летам 1986 году я трапіў у адну зь менскіх бальніц. Калі дазволілі выходзіць на вуліцу, я пайшоў пакурыць. У двары на лаўцы сядзелі два хлопцы і, на маё зьдзіўленьне, размаўлялі па-беларуску. Я, натуральна, адразу пайшоў знаёміцца. Гэта былі Лявон Юрэвіч і Зьміцер Саўка. Юрэвіч ляжаў у маім аддзяленьні, а Саўка прыйшоў яго адведаць. Так мы пазнаёміліся…
Аляксандр Фядута, літаратуразнаўца, паліттэхнолаг:
Калі можна казаць пра ідэал беларуса — гэта Зміцер Саўка. Добры, інтэлігентны, адукаваны, з унутраным стрыжнем — і без зайздрасці і нянавісці да каго бы то ні было. Чалавек справы. І ягонай справай была Беларусь і беларуская мова.
Мікалай Нікалаеў, прафесар, Санкт-Пецярбург:
Большасць таго, што рабіў Зміцер Саўка, выклікала ў мяне супраціў. Хаця ён усё рабіў так, як бы рабіў я сам, будучы маладым, захопленым, зацятым, замроеным нон-канфармістам.
Я адмовіўся ад старога правапісу, але ў душы радаваўся, што ён да «клясычнага» прыйшоў і на тым стаяў. Раздроб змяншае моц нашай культуры, але павялічвае яе аб'ёмнасць і прыгажосць.
Раптам даведаўся, што чалавека няма. Круцяцца словы паэта:
Он молчал невпопад
Он не в такт подпевал
Говоріл он всегда по другое…
Так і не давялося асабіста пазнаёміцца, але ў маім жыцці будзе не хапаць Змітра Саўкі…
Вольга Мазурава:
Неадчэпнае адчуванне, што вось азірнуцца — і схопіш страчанае за рукаў. А тады загаварыць, забалбатаць, замянтачыць. І ніхто нікуды не сыдзе.
