Гордзі Хоў пачаў гуляць за прафесійны клюб НХЛ «Дэтройт Рэд Уінгз» у 1946 годзе на пазіцыі крайняга правага форварда.
У першыя ж гады Хоў набыў сабе славу не толькі самога ўдачлівага, але і самога агрэсіўнага гульца: у яго гонар названы «хет-трык Гордзі Хоў» — дасягненне хакеіста, якому ўдаецца за адзін матч забіць гол, аддаць галявую перадачу і зладзіць бойку на пляцоўцы.
За час выступленняў Гордзі Хоў 23 разы уваходзіў у склад зборнай зорак НХЛ, закінуў 801 шайбу, чатыры разы станавіўся ўладальнікам Кубка Стэнлі, удзельнічаў у славутай суперсерыі матчаў зборная Канада — зборная СССР, у 1972 годзе яго імя было ўвекавечана ў Зале хакейнай славы.
Гордзі Хоў — адзіны хакеіст, які выступаў у НХЛ, калі яму было больш за 50 гадоў. Праўда, ў 1971 годзе з-за артрыту ён кінуў хакей, але два гады праз ва ўзросце 45 гадоў вярнуўся на лёд і стаў выступаць за клуб «Х'юстан Аэразоль» у новастворанай Сусветнай хакейнай асацыяцыі. Разам з Гордзі на пляцоўку выходзілі двое яго сыноў - Марці і Марк.
У 1979 годзе Сусветная хакейная асацыяцыя спыніла існаванне і Хоу зноў апынуўся ў НХЛ. Ён сышоў з вялікага хакея, толькі калі яму споўнілася 52 гады.
Яшчэ адзін рэкорд Хоў устанавіў у 1997 годзе, калі ва ўзросце 69 гадоў выйшаў на поле ў складзе клуба Інтэрнацыянальнай хакейнай лігі «Дэтройт Вайперз».
Нумар 9, пад якім гуляў Гордзі Хоў, назаўжды зарэзерваваны за ім у трох канадскіх клубах. За ім таксама навечна застаўся эпітэт — Містэр Хакей.
«Містэр Хакей пакінуў нас мірна, прыгожа і без скаргаў», - паведаміў Асашыэйтэд прэс Марэй Хоў — адзін з чатырох сыноў легендарнага хакеіста.
