Адна з палюбоўніц і вучаніц вядомага інтым-трэнера Алекса Леслі распавяла, як страціла статус, сям'ю і дзіця ў абмен на магчымасць увасаблення самых смелых сэксуальных фантазій.
Тысячы маладых хлопцаў і дзяўчат, апантаных сэксуальнымі жаданнямі, прачытваюць кнігі пра мастацтва спакушэння, ідуць на трэнінгі і плацяць грошы за магчымасць навучыцца правільнаму савакупленню. У пагоні за шматразовымі аргазмамі яны гатовыя паступіцца многім: мінулым жыццём, сям'ёй і нават дзецьмі.
26-гадовая Анастасія Вашукевіч ужо паўгода «ў тэме» — гэта значыць з'яўляецца наложніцай гарэму вядомага сэкс-трэнера. Дзеля разняволенага сэксуальнага жыцця, якое там прапануюць, Насці прыйшлося з'ехаць з роднай Беларусі і пакінуць дзіця на выхаванне былому мужу.
— Як ты трапіла ў гарэм?
— Я заўсёды захаплялася кнігамі пра сэкс. Чытала іх з 18 гадоў. Асабліва я цікавілася БДСМ, таму марыла трапіць на трэнінгі, каб навучыцца ўсяму. Мы развяліся з мужам даўно, але ён ніколі не ведаў, што я захапляюся ўсім гэтым і вывучаю. Калі з'явілася магчымасць паехаць на трэнінг у Маскву, я была шчаслівая. Практыка пачалася з першых заняткаў. Гэта тое, чаму я заўсёды марыла навучыцца. Я стала больш разняволенай, палюбіла сябе. Зніклі сорам і сарамлівасць. Для мяне цяпер усё роўна, колькі ў мяне мужчын у ложку, дзе я з імі займаюся сэксам і наколькі часта. Зараз, напрыклад, я магу пераспаць з некалькімі рознымі мужчынамі за адзін дзень. Я паспрабавала жанчын, якія яны ў ложку. У кожнай жанчыны ёсць такія фантазіі. Праз пару месяцаў я ўцягнулася ў «тусоўку», мяне прынялі ў гарэм. Наогул ён толькі так называецца. На самай справе мы як кампанія сяброў, дзе шмат дзяўчат і ўсяго адзін хлопец. Мы ўсе любім адзін аднаго. Збіраемся часам, ходзім куды-небудзь і, вядома, займаемся сэксам. Хто з кім і як хоча.
— Як да твайго выбару паставіліся блізкія?
— Спачатку было цяжка. Потым прывыклі. У маё асабістае жыццё асабліва ніхто ніколі не лез. Былы муж, вядома, нічога не ведаў, пакуль я не сабралася пераязджаць у Маскву, каб быць бліжэй да хлопцаў з «тусоўкі». Я пакінула яму нашага 8-гадовага сына Юрачку на час, пакуль не ўладкуюся тут канчаткова. Але калі прыехала забіраць яго, мяне не пусцілі нават у кватэру. Былы муж і яго цяперашняя жонка даведаліся пра маё новае жыццё з Інтэрнэту, сацыяльных сетак — убачылі фатаграфіі з трэнінгаў. Мне было сказана, што дзіця я ніколі больш не ўбачу. Гэта цяжка, але адмаўляцца ад «тусоўкі» я не збіраюся. Гэта мой выбар і маё жыццё. Я маю намер змагацца і забраць сына сюды, у Маскву. Буду яго ўсяму вучыць, каб ён не вырас закамплексаваным снобам. Калі падрасце, я абавязкова раскажу яму пра «тэму». Хачу, каб ён таксама ўсяму навучыўся. У Беларусь я не вярнуся больш. Там зараз шмат праблем узнікла ў дзяўчат, якія ў гарэме ў нашага «гуру». У тым ліку і ў мяне. Нас часта выклікаюць на допыты, мясцовыя ўлады думаюць, што мы ў прытоне, дзе нас прымушаюць спаць адно з адным. У апошні раз, калі я была на радзіме, мяне трымалі суткі ў камеры — дапытвалі. Я літаральна збегла з краіны.
— Ці не занадта высокая цана — дзіця, родная краіна? І ўсё з-за сэксу і магчымасці быць у «тусоўцы»?
— Я проста хачу быць свабоднай у сваім выбары і жаданнях. Не хачу, каб навакольныя дыктавалі мне, што можна, а што нельга. Таму я не змяню свой лад жыцця, а дзіця забяру ўсё роўна. Я не адна такая. Многія дзяўчынкі з гарэму чымсьці ахвяруюць дзеля магчымасці быць сэксуальна і маральна свабоднымі. Я вельмі люблю свайго сына, але я моцная і спраўлюся, даб'юся свайго. А па Беларусі я не сумую. Замуж выходзіць не збіраюся, гэта ні да чаго. Цяпер мая сям'я — хлопцы і дзяўчаты з «тэмы», наш «гуру». Ён дапамагае кожнай з нас, кожную па-свойму любіць. У нас няма рэўнасці адзін да аднаго, таму што мы ведаем, што ён ніколі не здрадзіць і не абыдзецца кепска ні з адной з нас. Лепшага, чым з ім, у мяне ні з кім не было і не будзе сэксу. У кожнай з нас. Гэта таго варта.
