У вёсцы Чахец, што пад Пружанай, не адно стагоддзе ляжыць камень у выглядзе крэсла. Ляжыць каля занядбанай сядзібы паноў Дзяконскіх.
Чахецкія вам раскажуць, што крэсла выцясалі «сто пяцьдзясят гадоў таму», бо так пажадала паненка. Яшчэ скажуць, што сам пан любіў у гэтым крэсле сядзець і глядзець на захад сонца.
Але вось якая гісторыя здарылася гэтай вясной з гэтым каменем. Адбылося гэта роўна дзень у дзень (вядома, выпадковасць) на раўнадзенне, 20 сакавіка.
«Прадсядацель» мясцовага «калхоза» Аляксандр Камінскі (цяпер гэта ААТ «Шані-Аграпрадукт», а ён там дырэктарам) захацеў, каб гэты камень ляжаў не на ўскрайку закінутай чахецкай сядзібы — а ля ягонага катэджа ў суседняй вёсцы Клятное.
Чахецкія далей распавядаюць так: 20 сакавіка, раніцай («у дзесяць часоў») прыгналі «анкадора» (пагрузчык) і камень звезлі. У той жа дзень з Чахца (за Саветамі гэтую частку Чахца пераназвалі ў Каштанаўку) узяліся званіць па ўсіх пружанскіх установах — ад райвыканкама да міліцыі — з алярмам: шанёўскі «прадсядацель» скраў наш камень.
Чым скончылася? Не даўжэй як праз два дні тым жа «анкадорам» камень паклалі на месца. Перавозка не пашкадавала камень: у двух месцах на ім цяпер заўважныя сколы, хоць істотна камень не пацярпеў. Праўда, цяпер стаіць няўтульна, выкарчаваны з зямлі.
У СМІ гэты выпадак не патрапіў. Расказваем вам пра яго першымі.
Як вядома, падобная гісторыя год таму адбылася пад Лагойскам. Тады з вёскі Мяхеды хацелі звезці камень пад царкоўны пастамент, але вяскоўцы абаранілі свой камень.
Дадамо, што ў нашым рэгіёне (Беларусь, Літва, Латвія) нямала «чортавых» камянёў, што маюць выгляд крэсла, ложка, стала (і так і называюцца). Дык там дзесь яны проста ёсць, а ў нас іх яшчэ і бароняць.