Асноўная думка ініцыятывы — рацыянальнае выкарыстанне прадуктаў. Таму непатрэбную ежу можна аддаць бясплатна. Гэта не толькі дабрачыннасць, але і экалагічны праект. У свеце рух падтрымліваюць у асноўным кавярні, рэстарацыі, пякарні ды гатэлі.
У Беларусі фудшэрынг знаходзіцца пакуль толькі ў сацыяльных сетках сярод людзей, якія маюць непатрэбныя прадукты. Суполка набірае абароты, забіраюць абсалютна ўсё за пару хвілін.
Здзівіла, што шмат людзей просіць накарміць іх бесплатна:
Алена збірае прадукты у прытулак для жывёлаў. Мы распыталі яе, ці ёсць прафіт ад удзельнікаў суполкі:
Алена: Вельмі многія людзі адклікаюцца і перадаюць ежу. Я вельмі ўсім ўдзячная, бо прытулак валанцёрскі і ўтрымліваецца за сродкі валанцёраў, таму для нас няма нічога лішняга. Перадаюць усё па-рознаму, у кагосьці пачак крупы, а хтосьці нагрузіць цэлыя сумкі, якія з цяжкасцю магу панесці. Для нас гэта дапамога.
Яўгенія: На той момант у нас заробку не хапала. У мужа на працы былі праблемы з фінансамі, і грошы плацілі мінімальныя. Па сутнасці, дзіця піла толькі малако… Цяпер сітуацыя змянілася, бо мы з'ехалі з краіны.
Сяргей: Я гісторык-палітолаг пасля гістфаку БДУ і двух гадоў адпрацоўкі ў дзіцячым садку. Але выкладчык — не маё. Вазьміце мяне на працу лепш:) Пісаў у суполку двойчы з просьбай пакарміць. Першы раз атрымаў шмат пакетаў ежы, у гэты раз — нічога.
Першы раз пісаў ва ўдалы час — быў канец чэрвеня, студэнты раз'язджаліся па хатах. Напісала дзяўчынка, сказала што пакідае інтэрнат, у яе застаецца халадзільнік з ежай. У выніку атрымаў тры пакеты, якія з цяжкасцю дацягнуў да прыпынку. Мяса, фарш, мука, закаткі, крупы, спецыі — на пару тыдняў хапіла.
А людзі якія пішуць, што «купіла пірожнае, два разы ўкусіла, не падабаецца» — наўпрост шукаюць зносін. Цалкам сабе нядрэнны спосаб! Хоць, бывае, што сапраўды з'язджаюць куды-небудзь, а палова талеркі плову сапсуецца, і ім шкада.
А ў апошні раз атрымаў толькі іранічны каментар, што мяне на Акрэсціна павінны пакарміць — мабыць, было пасля мітынгаў.
Шмат запытаў ад студэнтаў:
Антон: Я так і не скарыстаўся паслугамі людзей з гэтай групы. Хоць і да гэтага часу студэнт. Вырашаў праблемы самастойна.
Есць тыя, хто шукае ежу для пенсіянераў. Мужчына працуе акцёрам:
Вельмі шмат паведамленняў з просьбай дапамагчы мы сустрэлі ад гэтай дзяўчыны:
Аляксандра: Суполка не асабліва дапамагла, два ці тры разы людзі адгукнуліся, але ўвесь апошні час мяне вучаць жыць, не ведаючы пра мяне нічога.
Калі дачцэ споўнілася два гады, мы пераехалі ў сацыяльнае жыллё (як сіраце выдзелілі кватэру), і тут мужу зрэзалі зарплату адзін раз, потым другі, потым трэці…
Дачка пайшла ў сад, я вярнулася ў каледж на другі курс і працягвала навучанне, але да Новага года вырашыла, што матэрыяльнае становішча мяне не задавальняе і мне патрэбна праца. Паколькі я сірата, з сыходам з каледжа паўсталі праблемы. Я больш за год не магу забраць свае дакументы, мне іх аддадуць толькі пасля ўладкавання на працу па кантракце. Але па кантракце без арыгінальнага атэстата не бяруць, а па дамове падраду ўжо некалькі разоў кінулі.
І атрымліваецца, што апошні год мы жылі на адну зарплату. Зараз мы на яе толькі так-сяк існуем… Нас трое: муж, дачка, я … У нас трыста рублёў заробку і дзевяноста рублёў авансу. Нармальна ядуць у нас толькі дачка і каты, мы з мужам перабіваемся ад выпадку да выпадку. Калі я бачу што прадуктаў зусім няма, кажу мужу, што паела днём, а цяпер няма апетыту. Таму і спрабую знайсці не патрэбную камусьці ежу ў суполцы.
Геня: Гэта проста жарт быў.
