На фотаздымках і ў сацыяльных сетках мужчына прынцыпова не свеціцца: відаць, хвалюецца, што за яго выказванні людзі могуць і наваляць.
Перад тым, як прыводзіць цытаты з дарожных нататак, адзначым, што продкі Мацвея паходзяць з Беларусі: яго сваякі ў пошуках лепшай долі пакінулі Веткаўскі раён Гомельскай вобласці ў 1866 годзе пасля адмены прыгоннага права. Таму блогер лічыць «Белоруссію» сваёй малой радзімай. Пры гэтым яго чамусьці непакоіць прысутнасць беларускай мовы на помніках і шыльдах. Прыводзім дакладную цытату:
«Дзяржаўная мова тут раскошная! Не ведаю навошта Бацька вы*бываецца з ёй, тут усе (у Беларусі) гавораць на рускай мове. І ўсе гэтыя словаскажэнні нах*р нікому не ўпіліся. Дык навошта ўпірацца? Зараз, вядома, набягуць дзікія зграі свядомых беларусаў і накідаюць лайна ў каментах, але я ўсё роўна скажу. Ваша мова — гэта дзікая сумесь рускай, польскай, яўрэйскай і ўкраінскага суржыка. Штучны монстр. Нах*ра ён вам патрэбны?».
У добрым ракурсе Мацвей апісвае гомельскую архітэктуру, усхваленую беларускую чысціню, зялёныя паркі, аб’ёмы порцый у кафэ. Завітаўшы на мясцовую вежу агляду, ён зацікавіўся мерамі бяспекі: «Тут няма анціскачковай агароджы, як на казачным Захадзе. Гэта значыць, што любы прыдурак можа пералезці цераз парэнчы і разнесці свае мазгі аб тратуарную плітку. Адсюль вынікае, што ў Гомелі прыдуркаў няма. І «Сініх кітоў» няма. І школьніц, якія ў нас скачуць з дзевяціпавярховых дамоў, таксама няма».
Асобна блогер спыніўся на знешнасці беларускіх дзяўчат:
«Заўважыў адну цікавую асаблівасць. У Гомелі дзяўчыны вельмі мініяцюрныя. Ну рэальна маленькія. Фармату «мара педафіла». У нас у Туле таксама ёсць такія, але вельмі мала. Часцей такія трапляюцца, што я толькі з батута ім да цыцак дастаю».
Апусцім іншыя развагі і адразу скажам, што аўтар прыходзіць да высновы, што ў Беларусі парадку больш. «Сацыялізм з чалавечым тварам» яму падабаецца, а іх «капіталізм з дупай замест твару» не зусім.
