Канешне, Дзень Незалежнасьці трэба было з 27 ліпеня — пераносіць. Але — не на дзень вызваленьня Менску.
27 ліпеня 1990 камуністы, адкінуўшы большасьць прапаноў дэпутатаў БНФ, прынялі Дэклярацыю аб сувэрэнітэце (у рамках СССР) і абвясьцілі гэты дзень Днём Незалежнасьці, а потым ні пра якую Незалежнасьць і чуць не жадалі.
Але надышоў жнівень 1991-га, калі праваліўся праімпэрскі камуністычны путч, калі дзясяткі тысяч выйшлі на плошчу, і пад ціскам дэпутатаў Апазыцыі БНФ Дэклярацыі быў нададзены статус канстытуцыйнага закону, што азначала: Беларусь набыла Незалежнасьць дэ-юрэ.
27 ліпеня 1990 — важная дата. Але — не галоўная.
Дэкларацыя — крок да Незалежнасьці. Але — не абвяшчэньне Незалежнасьці.
Гэтае абвяшчэньне ў найноўшай гісторыі Беларусі адбылося 25 жніўня 1991 г.
І менавіта 25 жніўня 1991 — найважнейшая дата ў гісторыі Беларусі, побач зь якой можна паставіць толькі 25 сакавіка 1918.
Пра гэта сказана шмат.
Тым ня менш кожны год некаторымі высоўваецца дата «27 ліпеня» — як галоўная. (Я ўжо не кажу пра беспардонную фальсыфікацыю кшталту «сувэрэнітэт зрабілі камуністы».) Чаму?
Прычына — тая ж, чаму Лукашэнка, узгадваючы і Полацкае княства, і ужо нарэшце БНР — не ўзгадаў жнівень 1991-га, без якога не было б незалежнай Беларусі.
Бо жнівень 1991 — гэта дэпутаты Апазыцыі БНФ і Зянон Пазьняк.
А іх — ня любяць. КГБ — па-свойму, улады — па-свойму, іншыя — па-свойму.
Але калі-небудзь у дэмакратычнай Беларусі ўсё стане на месцы.
