Сельская гаспадарка дэманструе посьпехі за кошт ужываньня сучасных тэхналёгіяў, аднак цалкам адмовіцца ад савецкіх традыцыяў пакуль не зьбіраецца.
Сёлета ў Беларусі атрыманы рэкордны ўраджай збожжавых — 9,3 млн тонаў. Пра асаблівасьці жніва ў інтэрвію БЕЛТА распавёў намесьнік міністра сельскай гаспадаркі і харчу Васіль Паўлоўскі.
У гутарцы на сябе зьвяртаюць увагу некаторыя моманты.
Так, намесьнік міністра тлумачыць посьпехі айчынных хлебаробаў тым, што кіраўнікі гаспадарак сталі «больш патрабавальнымі да выкананьня тэхналёгіі вырошчваньня збожжавых», а таксама істотным абнаўленьнем машынна-трактарнага парку ды надзвычай спрыяльным надвор’ем.Дзякуючы выкарыстаньню сучасных тэхналёгіяў некаторыя гаспадаркі, у прыватнасьці СВК «Верцялішкі» з Гарадзенскага раёну, дасягнулі нечуваных раней у Беларусі ўраджаяў — за 100 ц/га.
Намесьнік міністра назваў самыя высокапрыбытковыя культуры, здольныя «значна палепшыць усю эканоміку сельскагаспадарчых арганізацыяў» — піваварны ячмень і насеньне рапсу, закупачныя цэны на якія ў гэтым годзе істотна вышэйшыя за цэны на харчовую пшаніцу. На поўдні Беларусі час перагледзець севазварот — пацяпленьне робіць актуальнымі экзатычныя дагэтуль проса, сорга, сланечнік і сою.
У той жа час, рэкорднае жніво агаліла пытаньне татальнага недахопу сушыльных комплексаў.
Такім чынам, з інтэрвію вынікае, што бяз хлеба беларусы не застануцца найперш дзякуючы выкарыстаньню сучасных тэхналёгіяў. Аднак цалкам адмовіцца ад савецкіх традыцыяў наша сельская гаспадарка пакуль не зьбіраецца. Жніво па ранейшаму застаецца «агульным клопатам» ня толькі аграрнікаў, але й гарадзкога насельніцтва, вайскоўцаў, прамыслоўцаў транспартнікаў. Як і год, і два таму практыкуецца перагон ўборачнай тэхнікі зь Берасьцейшчыны на Віцебшчыну. За сваю нялёгкую працу частку заробку вяскоўцы атрымліваюць натураплатай. А памер будучага ўраджаю вызначаецца кіраўніком дзяржавы на год наперад — у наступным годзе кроў з носу, але мусім атрымаць 10 мільёнаў. Асноўнага прыросту сельгаспрадукцыі, дарэчы, мяркуецца дасягнуць за кошт Віцебшчыны, Магілёўшчыны і Гомельшчыны, дзе, па словах В. Паўлоўскага, «застаўся вельмі вялікі нявыкарыстаны патэнцыял зямлі».
