Старшыня Камітэту дзяржкантролю Зянон Ломаць мае лецішча ў мястэчку Ракаў — колісь самым блізкім да Мінску пункце Панскай Польшчы. Дом адшукаў карэспандэнт Польскага радыё для замежжа.
Дом Ломаця вам пакажа кожны ў Ракаве. Яшчэ б — пасля таго, як высокі начальнік прыдбаў тут хатку гадоў пяць таму, мясцовую краму адразу ж адрамантавалі. Ракаўчукі лічаць, што гэтыя падзеі звязаныя.
Прабіраюся па снезе на ўскраіну Ракава — і на адной з вулачак перадапошні дом — якраз той, што я шукаю. Цагляны, з мансардай. Пры ім — альтанка ды парнікі, крыху далей — агарод. Дагледжаны плот, у двары мерзне сабачка.
А вось і чалавек. Як высвятляецца — гэта сусед Ломаця, спадар Віктар. Ён прадпрымальнік, робіць намагільныя помнікі. Пра высокага суседа распавядае ахвотна: “Вельмі добры чалавек. Просты такі, пазітыўны”.
Хата, якую прыдбаў Ломаць, збудаваная ў 1988 годзе. Віктар прыгадвае яе гісторыю: “Прадаў яе чалавек з чарнобыльскай зоны. Ен збудаваў яе калісьці, пажыў, а пасля нечага вырашыў пераехаць”.
Віктар кажа, што не ведае, за колькі Ломаць набыў гэты дом.
Нечаканасцю для мяне стала тое, што старшыня Дзяржкантролю не грэбуе сам пакорпацца ў градах. Ломаці поўнасцю гадуюць усё сваё! Памідоры, гуркі, бульбу раннюю й звычайную. Працуюць ад вясны да восені. Летам увогуле жывуць тут практычна, узімку прыяжджаюць часам… Збольшага жонка ягоная ў градах ды на агародзе працуе — Любоў Мікалаеўна.
Віктар ведае, што дачок Ломаця завуць Вераніка й Алена. І кажа, што зяць Ломаця, якога пасадзілі — гэта, нібыта, муж Алены. Нагадаем, маёр Алег Рашчэня ўжо доўгі час знаходзіцца ў СІЗА, яго абвінавачваюць за «незаконную прадпрымальніцкую дзейнасць, якую здзяйсняла арганізаваная група». Максімальны тэрмін па гэтым артыкуле — 9 гадоў.
Віктар уздыхае і кажа, што сам Ломаць — выключна шчыры і сумленны чалавек. У прыклад прыводзіць ягоную машыну — далёка не новы «Форд».
На суседняй вуліцы дзве бабулькі распавядаюць, як жонка Ломаця ходзіць зь імі разам у царкву: “Да споведзі прыходзіць з сям’ёй”.
Іншая суседка Зянона Ломаця на просьбу старшыні Камітэту дзяржкантролю ходзіць карміць ягонага сабачку, які ахоўвае хату. Ад каментароў жанчына ўстрымліваецца, а толькі голасна пачынае лямантаваць, чаму я фатаграфую хату без дазволу, і пагражае выклікаць міліцыю.