«Немцы систематически провокационно вели себя на границе. Так, например, в марте 1940 года в районе Августова организовали две довольно крупные провокации. Организовали массовые аресты и уничтожение еврейского населения в городе Сувалки на своей территории. Население броилось бежать через Августовское озеро на советскую территорию. Наши пограничники получили указание стрелять по бегущим. Большинство населения, искавшего спасение от немцев на нашей стороне, возвращали через границу назад, с которыми на глазах наших пограничников немцы творили расправу» — гэта фрагмент успаминаў саратара ЦК КП(б)Б Мікалая Аўхімовіча (Нацыянальны Архіў РБ ф. 4 оп. 33а, д 697 л 1‑2).
Я ніколі не верыў у бальшавіцкія слёзы над лёсам габрэяў. Для Сталіна, які так сама караў цэлыя народы, немецкая палітыка вынішчэння габрэяў была магчыма за надта радыкальнай, але усё ж такі зразумелай.
Вось вам і прыклад як савецкія саюзнікі дапамагалі нацыстам вырашаць габрэйскае пытанне. Гэтая дапамога была ўзгоднена на найвышэйшым узроўні і з’яўлялася часткай дзяржаўнай палітыкі.
Потым з’явіліся іншыя саюзнікі, змянілася палітыка. немцы сталі ворагам і г.д. Але савецкая сутнасць засталася такой самай. Саюзнікі нацыстаў ментальна так імі і засталіся.
