Мiнчанка Вера Брацiшова звярнулася ў газету з наступным пытаннем: «Што здарылася з прадукцыяй фабрыкi «Камунарка»? Аднак апошнiм часам якасць мiнскага шакаладу мяне перастала задавальняць — як не кожная плiтка пакрыта шэрым налётам. Я, вядома, разумею, што з тэрмiнам годнасцi шакаладу ўсё ў парадку i для здароўя няма нiякай пагрозы, але ж на смакавыя якасцi шакаладу гэты шэры налёт усё ж такi ўплывае».
— Шэры налёт, на якi паскардзiлася ваша чытачка — гэта какава‑алей, якi выступае на паверхню шакаладу пры пэўных тэмпературах, а затым там застывае, — патлумачыла начальнiк аддзела па кантролi якасцi ААТ «Камунарка» Алена Булат. — Рэч у тым, што шакалад i шакаладная глазура вельмi адчувальныя да ваганняў тэмпературы i вiльготнасцi паветра. Цукеркi i шакалад павiнны захоўвацца пры тэмпературы ад 15 да 21 градуса i адноснай вiльготнасцi паветра не большай за 75 працэнтаў. І, зразумела, не падпадаць пад уздзеянне прамога сонечнага святла.
Калi тэмпература ў памяшканнi, дзе захоўваецца шакалад, дасягае 24 градусаў, то какава‑алей, што ўтрымлiваецца ў шакаладных масах, размякчаецца i плавiцца, а пры наступным знiжэннi тэмпературы застывае, утвараючы на паверхнi вырабу своеасаблiвы шэры налёт. Тлушчавы налёт пагаршае выгляд вырабу, але не ўплывае на яго смакавыя якасцi. Калi правесцi «сляпую» дэгустацыю, то нiхто не адрознiць «шэры» шакалад ад шакаладу без «сiвiзны».
