Урад абвесціў, што ў студзені валавы ўнутраны прадукт беларускай гаспадаркі працягваў расці назло ўсім ворагам і насуперак таму, што ВУП большасці іншых краінаў Еўропы знізіўся або замёр. Якім чынам быў дасягнуты такі цуд?
Асноўным складнікам поспеху стаў фантастычны рост інвестыцый у асноўны капітал беларускіх прадпрыемстваў — быццам бы ён склаў ажно 24,9%. Гэта значыць, прадпрыемствы хоць і масава прастойвалі, але працягвалі ўдарнымі тэмпамі закупляць новыя вытворчыя лініі, аўтамабілі і будынкі. Верым? Ес, оф кос!
Другім складнікам быў рост рознічнага тавараабароту на 17%, «дзякуючы» дэвальвацыйнаму шоку.
Але і гэтага было мала для дасягнення сімпатычных вынікаў.
Нарэшце, рост цэнаў. Белстатаўскіх звестак пра дэфлятар ВУП у студзені 2009 года няма. Аднак
ёсць афіцыйныя ж, белстатаўскія звесткі пра дэфлятар ВУП у 2008 годзе — 20,6% і ў 4-м квартале 2008 году — 20,2%.І ёсць звесткі пра стан цэнаў у студзені, на аснове якіх вылічваецца дэфлятар, гэты індэкс сярэдняга росту цэнаў у гаспадарцы.
Дык вось, індэксы росту цэнаў або выраслі ў студзені проці 4-га кварталу, або засталіся прыкладна на тых жа ўзроўнях. Вырас індэкс росту спажывецкіх цэнаў (у студзені ён быў на 0,4% працэнтавыя пункты вышэйшы, чым у 4-м квартале — 15% супраць 14,6). Вырас індэкс росту цэнаў прамысловых вытворцаў (у 4-м квартале ён быў 18%, у студзені стаў 19,9).
Такім, чынам, можна зрабіць выснову, што індэкс-дэфлятар у студзені таксама вырас з 20,2%, якія ён складаў у 4-м квартале, да прыкладна 20,5-21%.
Аб’ём ВУП у студзені 2008 году склаў у бягучых цэнах 7,9 трыльёна рублёў, а ў студзені 2009 году – 9,1 трыльёна рублёў. Аднак гэта ў бягучых цэнах. А ВУП заўжды разлічваецца ў супастаўных цэнах, з пералікам праз дэфлятар. Дык вось,
пры пераліку праз дэфлятар выходзіць, што ВУП Беларусі ў студзені знізіўся прыкладна на 5%.
Заяўлены Белстатам рост 4,2% выходзіць толькі, калі прыняць студзеньскі дэфлятар меншым прыкладна ўдвая за яго рэальны памер.
Маем справу з фальсіфікацыяй паказчыкаў?
«Ну чаго гэтыя пісакі ўсё прыдзіраюцца? — скажа ідэолаг. — Нават калі ў вашых словах і ёсць доля праўды, гэта ж робіцца з добрымі намерамі — каб стварыць у людзей добры псіхалагічны фон, каб ім здавалася, што сітуацыя стабільная, краіна ідзе ў правільным кірунку, каб яны верылі кіраўніцтву. Усё гэта спрыяе калі не росту прадукцыйнасці працы, дык прынамсі спакойнаму сну. І так патроху-патроху і крызіс пераспім».
Баю-баю, люлі-люлі...
