Працягваецца абмеркаванне заяваў 41-гадовага спецназаўца Юрыя Гараўскага. Гэты чалавек прызнаўся, што ўдзельнічаў у забойстве Юрыя Захаранкі, Віктара Ганчара і Анатоля Красоўскага. У прыватнасці, Гараўскі лічыць, што пра забойствы ведаў асабіста кіраўнік унутраных войскаў Юрый Сівакоў. «НН» патэлефанавала былому сілавіку, каб распытаць пра ўражанні ад пачутага.
«НН»: Юрый Леанідавіч, сёння з’явіліся паказанні Юрыя Гараўскага пра справы Захаранкі і Ганчара…
Юрый Сівакоў: Чытаў-чытаў.
«НН»: Там згадваюць і вас. Можаце нешта сказаць?
ЮС: Я вам скажу, што матэрыял такі дабротны, зроблены прафесійна, на высокім тэхнічным узроўні і, адчуваецца, на добрай такой кухні. Галоўнае — своечасова. Калі ў нас там сустрэча Лукашэнкі і Пуціна? 20 снежня? І мне здаецца, што гэта нават не дэсерт, а толькі закуска. Павінны яшчэ з’явіцца і першая страва, і другая, і трэцяя.
Пра гэтую кухню можна толькі здагадвацца. Мне здаецца, што такія казыры загадзя рыхтуюцца. Яны дзесьці ляжаць, чакаюць моманту ісціны, укідвання ў грамадства. Але я хачу сказаць, што гэты матэрыял, з усіх тых, што былі раней, самы прафесійны.
Такія падкілімныя гульні ідуць. Прадукт такі, што называецца: «Кушаць подана. Ідзіце жраць!» І самае галоўнае, што вельмі своечасова пададзены.
«НН»: Адмаўляеце сказанае пра вас?
ЮС: Адзінае магу цвёрда сказаць, што праўда — гэта маё «паганяла» ў гэтай арганізаванай злачыннай групоўцы (смяецца).
«НН»: Дзед, так?
ЮС: Так! Мяне так сталі называць чаму? Калі я камандаваў унутранымі войскамі, то ўнук пайшоў у школу. І ўсе канікулы ў бытнасць майго камандавання ён праводзіў на вучэбных зборах спецназа. І калі я прыязджаў на гэтыя зборы, то ён бег да мяне і крычаў: «Дзед прыехаў». Так і прыжылося.
Усё астатняе, што там напісана, я сам прачытаў як дэтэктыўны раман.
«НН»: Дык а вы ведалі такога чалавека Юрыя Гараўскага?
ЮС: Ну як я яго мог ведаць? Нейкіх афіцэраў у твар я, канечне, мог помніць. А нейкага 20-гадовага салдата, якіх у мяне было 15 тысяч? Не мог я запомніць усіх.
