На сустрэчы з растоўскім губернатарам Чубам Лукашэнка фармальна пракруціў кружэлку стратэгічнага партнёрства з Расіяй. А дэ-факта — матываваў заходні трэнд.
Ён акуратна прайшоўся па ўсім рэестры крыўдаў на Маскву, згадаў пра каскад войнаў — ад газавай да малочнай. І рэзюмаваў: «Кожны год мы дыверсіфікуем свой гандаль, паступова адыходзім ад Расіі. Чаму так адбываецца? Таму што нас душаць, спрабуюць выціснуць з расійскага рынку».
Маўляў, самі вінаватыя, што ўжо такая ж доля нашага экспарту прыпадае на ЕС. Хаця,
калі разабрацца, то ў Еўропу мы гонім пераважна нафтапрадукты з расійскай сыравіны. І шалёны скачок экспарту туды прыпаў менавіта на перыяд самых шчодрых датацый, калі нам пампавалі нафту па «братэрскіх» цэнах.
Увогуле ж зразумела, што праз галаву Чуба Лукашэнка апеляваў да Мядзведзева з Пуціным: глядзіце, хлопцы, можаце шмат страціць! Спадзяванне найперш на тое, што спрацуюць вядомыя фобіі расійскіх эліт.
Увесь час скразіў падтэкст: на вас свет клінам не сышоўся. Высветлілася, напрыклад, што сухое малако, ад якога вернуць нос расійскія дзеячы, за мілую душу ўзялі туркмены. І замежнікі па яго ўжо ў чарзе стаяць. Ну а калі Расія не пускае нашы камбайны, то мы будзем прадаваць сельгастэхніку ў ЕС, вось толькі сертыфікаты атрымаем. Ферэра-Вальднер абяцала паспрыяць.
Цяжка сказаць, дзе тут факт, а дзе блеф. Наўрад ці, напрыклад, разбэшчаныя якасцю машын нямецкія баўэры накінуцца на прадукцыю «Гомсельмаша» ці нават МТЗ. Ды і ўвогуле
не тая зараз сітуацыя, каб ажыццяўляць эканамічную экспансію ў Стары Свет. Хутчэй можна лічыць, што яму дасланы SOS. Зварот да Еўрасаюза па грошы (пра што сенсацыйна распавёў міністр Харкавец) — гэта знак бяды, адчайнага становішча айчынных фінансаў.
У ЕС ёсць нейкі загашнік, але ўвогуле гэта не банк. Іншая рэч, што слова ўплывовых дзеячаў гэтай інстытуцыі, канечне ж, мае вагу і для банкіраў.
Зацяганы ўжо прыклад пра мільяд долараў ад МВФ «назло Расіі» сведчыць, што Захад не цураецца і метаду перакупкі. Дарэчы, зараз для ЕС вельмі зручны момант, каб мякка прасоўваць некаторыя свае ўмовы што да дэмакратыі і правоў чалавека.
Калі фінансы спяваюць рамансы, то ў пэўнай ступені Мінск можа і «ахвяраваць прынцыпамі». Эксперты прагназуюць, што магчымы саступкі (вядома ж, надта дазаваныя) ў галіне выбарчага заканадаўства і свабоды прэсы.
Тым часам расійскія палітолагі дружна палохаюць Лукашэнку, што Еўропа яго зжарэ і не падавіцца. Намякаюць на лёс Мілошавіча і ўсё такое.
Але пасля апошніх «наездаў» крутых маскоўскіх братаноў мінскае начальства, не выключана, зрабіла выснову, што еўрапейскае «зло», ўвасобленае у далікатных просьбах вытанчанай Ферэра-Вальднер, можа аказацца меншым.
ЗЫ. Беларускае начальства ўпадабала нават «варожыя галасы» :) Лукашэнка прывёў Чубу прыклад: паводле апытання «Рэха Масквы», 80% расійцаў любяць наша малако!
