Сёньня не абы‑які дзень! Сорак год таму менавіта ў гэты дзень амэрыканцы зваліліся на Месяц. Увесь сьвет тады захлынуўся ад радасьці, а беларусы дык не, ня надта каб захлынуліся. Маўляў, што тут за дзіва?
Нашыя людзі адвеку па драбіне на Месяц лазілі. Пра гэта ў фальклёры колькі заўгодна зьвестак засталося. Праўда, ніхто ня ведае, чаму потым яны на гэтую забаву забыліся. І я пра гэта яшчэ ўчора ня думаў,
толькі сёньня мне пазванілі з Радыё Свабода ды запыталіся: каго б зь беларусаў я выправіў на Месяц першым? І далі нават трохі часу падумаць — а што тут думаць?
Ня толькі мы, увесь сьвет ведае, хто ў нас першы. А дублёрам у Лукашэнкі будзе Пазьняк, — адразу даўмеўся я, аднак хутка перадумаў. Бо пабіцца на касмадроме могуць. І тады вырашыў, хай Лукашэнка ляціць ракетай, бо ён нават на амэрыканскім матацыкле «Харлей» езьдзіць не баіцца, а Пазьняк, як зацяты традыцыяналіст, хай лезе па драбіне. Праўда, Пазьняк у сваім эўрапейскім гарнітуры на драбіне будзе выглядаць трохі недарэчна, але нічога — хутка абносіцца.
Пэўна, тут вы падумалі, што я нашых касманаўтаў паставіў ў гранічна няроўныя ўмовы? Не сьпяшайцеся. Лукашэнка ўжо колькі год нейкі лядашчы спадарожнік зрабіць ня можа, а тут вам не спадарожнік — цэлую ракету трэба змайстраваць. Пакуль яе выштукуюць, Пазьняк ужо бел‑чырвона‑белы сьцяжок у Месяц уваткне, а Лукашэнка, натуральна, прыляціць з чырвона‑ зялёным. Потым, зразумела, яны пачнуць біцца. Усе ведаюць, што Лукашэнка добра натрэніраваны, а Пазьняку трэніравацца няма калі, бо яму пра занядбаную Бацькаўшчыну трэба ўвесь час думаць.
Хаця ў той бойцы яшчэ невядома хто пераможа, бо за Пазьняком — досьвед стагодзьдзяў гераічнага змаганьня беларускага народа, а за Лукашэнкам — толькі натрэніраваныя цягліцы.
Між іншым, пакуль яны там будуць біцца, у беларусаў зьявіцца новая завядзёнка. Ціхімі зорнымі начамі яны стануць выходзіць на пагулянку, каб паглядзець на маладзік ці поўню. «Як там нашыя хлопцы?» — пры гэтым будуць разважаць яны. — »Усё яшчэ б’юцца ці, можа, ужо зьмірыліся?»
А потым, добра абгледзеўшы неба, ціхамірна рушаць начаваць. Бо хто б куды ні лётаў, нашыя ці амэрыканцы, а назаўтра ўсё роўна трэба падымацца да працы.
