У чацвер у Осла адбылася цырымонія ўручэння Нобелеўскай прэміі міру, лаўрэатам якой сёлета стаў прэзідэнт ЗША Барак Абама.
Барак Абама на фоне партрэтаў уладальнікаў Прэміі міру ў памяшканні Нарвежскага нобелеўскага камітэта ў Осла,
daylife.com
На прэс‑канферэнцыі перад цырымоніяй амерыканскі прэзідэнт яшчэ раз паўтарыў: «Я не сумняваюся, што іншыя кандыдаты, магчыма, у большай ступені заслужылі прэміі».
У сваёй прамове, якая доўжылася каля 40 хвілін, Абама ўзняў тэму ўжывання ваеннай сілы. Ён пажартаваў: «Магчыма, самай вялікай праблемай, звязанай з уручэннем гэтай прэміі мне, з’яўляецца той факт, што я з'яўляюся галоўнакамандуючым узброеных сіл краіны, якая вядзе дзве вайны», — пачаў ён.
«Я гляджу на свет такі, які ён ёсць, і не магу бяздзейнічаць перад пагрозай амерыканскаму народу»,
— сказаў амерыканскі прэзідэнт.
Негвалтоўныя дзеянні не маглі спыніць Гітлера, перамовы з «Аль‑Каідай» не могуць прымусіць баевікоў скласці зброю.
«Словы, што ваенная сіла часам неабходная, — гэта не заклік быць цынічнымі, а прызнанне гісторыі, недасканаласці чалавека і межаў розуму», — сказаў Абама.
Прэзідэнт ЗША растлумачыў, што загаварыў пра гэта тут, бо ў многіх краінах неадназначнае стаўленне да ваенных дзеянняў. Абама заўважыў, што пасля Другой сусветнай вайны не толькі дэкларацыі і пагаднення дапамаглі ўтрымліваць стабільнасць, але і «ЗША дапамагалі гарантаваць глабальную бяспеку на больш чым шэсць дзесяцігоддзяў крывёю сваіх грамадзян і сілай нашага зброі». «Зброя вайны грае ролю ў захаванні міру, — заключыў ён. —
І ўсё ж гэтая праўда павінна суіснаваць з другой: якой бы ні была апраўданай вайна, яна нясе чалавечую трагедыю».
Абама таксама заявіў, што ЗША не могуць дзейнічаць ў адзіночку, напрыклад, у такіх складаных місіях, як у Афганістане або Самалі.
Цэнтральным элементам сваёй вонкавай палітыкі Абама назваў ядзернае раззбраенне.
