Беларускія чыноўнікі любяць закляйміць тых, хто атрымлівае дапамогу з Еўропы альбо ЗША. Аднак, выявілася, што тэма грантаў можа быць блізкай і сям’і намесніцы кіраўніка адміністрацыі Лукашэнкі Наталлі Пяткевіч.
Прапагандысцкія матэрыялы пра тое, як заходнія грошы разыходзяцца па кішэнях апазіцыйных партый і непадкантрольнага дзяржаве грамадскага сектара, рыхтуюцца з месяца ў месяц, выклікаюць рэзананс, зайздрасць, нянавісць, крыўду… Карацей, клубок супярэчлівых эмоцыяў. На дзіўныя супадзенні звярнула ўвагу журналіст Святлана Калінкіна.
— Мы нават не ўяўляем ступені напору, з якой дзяржаўныя дзеячы выбіваюць гэтыя самыя заходнія гранты, — піша яна ў сваім блогу. — Памятаеце, колькі разоў Наталля Пяткевіч прарывалася праз візавую блакаду ЗША на трыбуну ААН, каб распавесці пра праблемы гандлю людзьмі, выказаць заклапочанасць уціскам правоў жанчын у свеце (але не ў Беларусі, канечне), выказаць сваё бачанне праблем уцекачоў, міграцыі, пакрыўджаных і абяздоленых.
Канечне, яна была пачутая. Але ёсць такая асаблівасць у гэтых заходнікаў,
што яны не працуюць толькі з дзяржаўнымі структурамі.
Пад праект ім патрэбны пэўны «афіцыйна‑грамадскі» пул. У ААНаўскія пулы вельмі часта ўваходзіць нейкая арганізацыя ГА «Беларускі рух медыцынскіх работнікаў».
Фактычна гэты незаўважны для шырокага вока рух з’яўляецца галоўным партнёрам Упраўлення вярхоўнага камісара ААН па справах уцекачоў і каардынатарам па супрацоўніцтве Камісарыята з іншымі беларускімі грамадскімі арганізацыямі. Пры арганізацыі нават працуе Служба па кансультацыі ўцекачоў. Пры гэтым плыні ўцекачоў у Беларусь няма.
Па стане на 1 снежня 2009 году іх было 817 чалавек.
Па стане на 1 снежня 2008 году — 802 чалавекі.
Па стане на 1 снежня 2007 году — 800 чалавек.
Па стане на 1 снежня 2006 году — 796 чалавек.
То бок за чатыры гады набраўся 21 чалавек — у сярэднім 5 чалавек у год. Прычым я вельмі падазраю, што гэта проста дзеці нараджаюцца ў сем’ях тых, хто даўно зарэгістраваны ўцекачамі. Але праца ж якая кіпіць! Гэта вам не 5‑10 тысяч даляраў апазіцыі. Мільённыя гранты!
Напрыклад, ёсць праект на 2 мільёны даляраў. Называецца праект «Умацаванне нацыянальнай сістэмы прытулку Рэспублікі Беларусь». Разлічаны на тэрмін з 2007 па 2010 год. Галоўная арганізацыя атрымання замежных грантаў — МУС Беларусі. Але дапамогу таксама атрымліваюць па спісе:
- Дзяржаўны камітэт памежных войскаў
Вярхоўны Суд
Пракуратура
Міністэрства юстыцыі
Міністэрства аховы здароўя
Міністэрства культуры
Міністэрства інфармацыі
Міністэрства працы і сацыяльнай абароны
Абласныя выканаўчыя камітэты
Мінскі гарадскі суд
Суд Цэнтральнага раёна г. Мінска
Вышэйшыя навучальныя ўстановы Рэспублікі Беларусь (Беларускі дзяржаўны універсітэт, Акадэмія МУС, Ваенная акадэмія, Інстытут нацыянальнай бяспекі)
Беларускае таварыства Чырвонага Крыжа (БТЧК);
Беларускі рух медыцынскіх работнікаў (БРМР);
Міжнароднае грамадскае аб’яднанне па навукова‑даследчых і інфармацыйна‑адукацыйных праграмах «Развіццё» (МГА «Развіццё»);
Міжнароднае грамадскае аб’яднанне «Незалежная сацыяльная дапамога» (МГА «НСД»);
Цэнтр творчасці дзяцей і моладзі «Эўрыка» Фрунзенскага раёна г. Мінска (ЦТДзіМ «Эўрыка»).
Грошы дае ААН і Еўрапейская камісія. Грошы не малыя. Задачы ў праекце прапісаныя салідныя, напрыклад: пошук для ўцекачоў доўгатэрміновых рашэнняў (дапамога ў інтэграцыі, рэпатрыяцыі, перасяленні ў трэція краіны); аказанне прававой і сацыяльнай дапамогі асобам, што шукаюць прытулку і ўцекачам. Вось на 23 чалавекі працуюць, выдаткоўваючы мільёны чужых даляраў, беларускія чыноўнікі.
Падрабязнасці паглядзіце на афіцыйным сайце ўраду. Прычым звярніце ўвагу, што на прафесійную падрыхтоўку ўцекачоў на базе нашых сярэдніх і вышэйшых навучальных установаў сродкаў прадугледжана ў 10 раз меней, чым на аказанне ім прававой дапамогі.
Правядзенне стажыровак, трэнінгаў, азнаямляльных паездак беларускіх спецыялістаў патрабуе грошай амаль у 6 разоў болей, чым навучанне ўцекачоў рускай мове.
Альбо яшчэ адзін праект. У Мінску адбылося падпісанне дакументаў па рэалізацыі праекту ЕЗ‑УВКУ ААН «Павышэнне эфектыўнасці падзелу і працы з міграцыйнымі плынямі на Дзяржаўнай мяжы і ўнутры Рэспублікі Беларусь — фаза II». Гэты праект рэалізуецца Дзяржаўным памежным камітэтам і Міністэрствам унутраных спраў Рэспублікі Беларусь пры ўдзеле ГА «Беларускі рух медыцынскіх работнікаў» і МГА «Развіццё» (гэта правапераемнік Цэнтра па вывучэнні ААН), а таксама Беларускае таварыства Чырвонага Крыжа. Донарамі праекта, бюджэт каторага складае 888 тыс. еўра, выступаюць Еўрапейская Камісія, Упраўленне вярхоўнага камісара ААН па справах уцекачоў і Міжнародная арганізацыя па міграцыі.
Кіраўнік гэтага самага ўсюдыіснага ГА «Беларускі рух медыцынскіх работнікаў», праблемы якога замежнікаў хвалююць значна болей, чым праблемы ўласна беларусаў, — вядомы ў Мінску лекар‑стаматолаг Уладзімір Акімавіч Краўчанка.
Па «дзіўным» супадзенні ён жа —
тата галоўнага ідэалагічнага барацьбіта з «грантасмокамі» Наталлі Уладзіміраўны Пяткевіч.
Электронны даведнік беларускіх NGO да гэтага часу выдае, што арганізацыя зарэгістравана па адрасе г.Мінск, вул. Прытыцкага, 46. І ўсё па тым жа «дзіўным» збегу абставін дакладна такі самы адрас у стаматалагічнай паліклінікі №7, якой кіруе Уладзімір Краўчанка.
«Так сталася, што літаральна ў суседнім доме ад паліклінікі ў мяне ўжо гадоў дзесяць жыве лепшы сябар. На пытанне, ці бачыў ён калі‑небудзь тут натоўпы ўцекачоў, ён вельмі здзівіўся: «Ты што, з дуба ляснулася?..» Можа, арганізацыю «перасялілі», а можа 5 уцекачоў з «штогадовай прыбылі» проста згубіліся ў натоўпе — не ведаю», — здзіўляецца Святлана Калінкіна.
Дарэчы, апроч уцекачоў ТАА Уладзіміра Краўчанкі таксама займаецца пытаннямі ўсынаўлення беларускіх дзяцей‑сіротаў. А гэта, як вядома, наагул вельмі прыбытковы бізнес. Праўда, часта — на мяжы закону.
Канечне, браць грошы на добрыя мэты — нічога кепскага ў гэтым няма, але чамусці ў Беларусі адным можна, а іншыя за гэта прыраўніваюцца да ворагаў народу.
