У аўторак 12 верасьня адбылася прэзэнтацыя новай кнігі Аляксея Каўкі «Каб не забыцца», якуя склалі аўтарскія допісы за розныя гады, штопраўда ў кнігі зусім млы наклад – усяго сто асобнікаў. На імпрэзе ва ўправе БНФ было кля трыццаці-сарака чалавек.
Аляксей Каўка – гэта адзін з найбольш вядомых беларускіх савецкіх дэсыдэнтаў, славутасьць якому прынёс артыкул «Ліст да расейскага народа».
Апошнія гадоў трыццаць Аляксей Каўка жыве і працуе ў Маскве, дзе займеў кандыдацкую гістарычных навук і доктарскую філялягічных. Выдае ў белакаменнай штогадовы альманах «Скарыніч», дарэчы, сёлета ў сьвет зьявіўся ягоны ўжо шосты нумар.
На імпрэзе Каўка прызнаўся, што ўпершыню выступае з прэзэнтацыяй уласнай кнігі, таму крыху хвалюецца. Але яму і не давялося шмат казаць, за Каўку казалі шмат і добрага іншыя.
Дырэктарка музэю-архіву ліаратуры і мастацтва Ганна Запартыка параўнала працу Аляксея Каўкі з работай цэлага інстытуту. Паэт Міхась Скобла кажа, што калі Каўка зьяўляецца ў Беларусі яго вельмі цяжка знайсьці, бо ён мае некалькі явачных кватэраў. Таму самы надзейнейшы спосаб шукаць Каўку ў архівах, дзе ён праводзіць амаль увесь вольны час на Радзіме. Ён не стамляецца знаходзіць новыя старонкі айчыннай гісторыі. У кнізе «Каб не забыцца», між іншым, Каўка раскрывае некаторыя беларускія таямніцы.
Народны паэт Беларусі Ніл Сымонавіч Гілевіч вярнуў Аляксею Каўку стары даўжок – першы нумар газэты «Славяне» чатырнаццацігадовай даўніны, якую Каўка тады вельмі прасіў вярнуць Гілевіча, але ж абяцанага давялося чакаць столькі гадоў.
Таксама добрыя словы пра дасьледчыка гаварылі Вольга Іпатава, Захар Шыбека, Віталь Скалабан, Уладзімер Содаль. Аляксей Канстанцінавіч часьцей за ўсё ціха ўсьміхаўся і нешта запісваў у свой нататнік. На разьвітаньне ён сказаў, што цяпер нарэшце беларусы ведаюць, якая ў іх галоўная праблема, а, каб нешта тутака зьмяніць трэба проста рабіць і дзейнічаць і нічога больш.
