Ва ўзросце 73 гадоў памерла вядомая расійская паэтэса Бэла Ахмадуліна.
Прычынай смерці стаў сардэчна‑сасудзісты крызіс, паведаміў яе муж, мастак Барыс Месерэр. Па яго словах, зараз вырашаецца пытанне аб месцы і часе пахавання.
Ахмадуліна памерла ў пісьменніцкім падмаскоўскім пасёлку Перадзелкіна.
***
Пісаць вершы паэтка пачала яшчэ ў школе. Потым паступіла ў маскоўскі Літаратурны інстытут імя Горкага.
«У яе быў незвычайны стан, незвычайны голас. Усё гэта заварожвала шматлікіх прыхільнікаў яе талента і прыгажосці. І я быў сярод іх. У 1956 годзе, будучы плотнікам на будаўніцтве, я спецыяльна прыходзіў у Літінстытут, каб паслухаць і паглядзець на Ахмадуліну», — успамінае даўні сябар паэткі пісьменнік Уладзімір Вайновіч.
«Бэла Ахмадулінай была прыкладам грамадзянскай высакароднасці», — сказаў першы муж Ахмадулінай паэт Яўген Еўтушэнка ў эфіры канала «Расія 24».
Першы зборнік вершаў Ахмадулінай «Струна» быў апублікаваны ў 1962 годзе, за «Сад» (які выйшаў у 1989 годзе) яна атрымала Дзяржаўную прэмію СССР.
Яна таксама напісала празаічныя ўспаміны пра пра паэтаў‑сучаснікаў і эсэ пра Пушкіна і Лермантава.
Іосіф Бродскі называў Ахмадуліну «несумненнай спадчынніцай Лермантаўска‑Пастэрнакоўскай лініі ў рускай паэзіі». Ён пісаў, што яе «верш разважае, медытуе, адхіляецца ад тэмы; сінтаксіс‑глейкі і гіпнатычны — у значнай меры прадукт яе сапраўднага голасу».
Бэла Ахмадулінай падпісала «Ліст 42‑х», апублікаванае ў газеце «Весці» 5 кастрычніка 1993. Гэты ліст ўтрымлівала зварот групы вядомых літаратараў да грамадзян, ураду і прэзідэнту Расеі з нагоды падзей 21 верасня — 4 кастрычніка 1993 года, калі расійскія ўзброеныя сілы разагналі Вярхоўны Савет Расеі і абстралялі будынак парламента.
